حوزه علمیه نرجس خاتون (س) شهریار

 انا لله و انا الیه الراجعون

و من المومنین رجال صدقوا ما عاهدو الله و منهم من  قضی نحبه و منهم من ینتظر و ما بدلو تبدیلا.  

شهادت سرباز سلحشور سپاه  مقاومت سپهبد حاج قاسم سلیمانی و  به دست شرورترین و پلیدترین موجودات روی زمین را به مولایمان امام زمان (عج )و نایب به حقش حضرت امام خامنه ای و همه مدافعان حریم عزت و حماسه عاشورایی و  به  ملت حسینی ایران و همه مستضعفین دنیا تبریک و تسلیت عرض نموده، و با صدای رسا به کور دلان اعلام میداریم سلیمانی یک فرد نبود بلکه یک تفکر بود از صدها سلیمانی ، آمریکا باید بداند با این رفتار و قیحانه و ذلیلانه خود وحدت و همدلی نیرو های انقلاب را مضاعف و با به جوش آوردن خون مردم غیور ایران ، حس نفرت و انتقام را در این مردم صد چندان بر انگیخته است.

 در ادامه اساتید و طلاب  مدرسه علمیه نرجس  خاتون سلام الله علیها ضمن محکوم کردن این جنایت، مصم و با اراده ،  علم مبارزه با استکبار را بر دوش گرفته و به حول قوه الهی در عرصه فرهنگی و علمی و بصیرت افزایی  هرگز اجازه  نخواهند داد ، پرچم عزت و سربلندی اسلام ناب محمدی (ص)  بر زمین بماند .

 ایرانی اصیل و میهن دوست ، حتی اگر مسلمان و شیعه هم نباشد ، برای امام حسین علیه السلام عزاداری می کند.

چرا که بنی امیه ، دشمن درجه یک ایرانیان و به خون آنها تشنه بودند.

و دشمنِ دشمن ، دوست است.

ابو ریحان بیرونی می نویسد:

“قتیبه بن مسلم [که کارگزار بنی امیه بود] هر کس را که خط خوارزمی (نوعی خط فارسی) می دانست ، از دم شمشیر گذرانید. و آنان که از اخبار خوارزمیان آگاه بودند و این اخبار و اطلاعات را میان خود تدریس می کردند ایشان را نیز به دسته پیشین ملحق ساخت.”

    (آثار الباقیه ، ص۵۷)

‏این رفتارهای بنی امیه ، پس از حکومت علوی بود که ایرانیان را به بالاترین موقعیت های سیاسی و اجتماعی رسانده بود. رفتارهای امویان آن قدر وحشیانه و غیر انسانی بود که نهضت شعوبیه میان ایرانیان شکل گرفت.

مهم ترین شعار نهضت شعوبیه ، “جعلناکم شعوبا” قرآن بود که عرب و عجم را یکسان می دانست. ایرانیان باستان ، به طرفداری از فرهنگ اهل بیت ع در برابر بنی امیه قیام کردند و همین ، عامل مهمی در شکست بنی امیه و پیروزی عباسیان شد.

‏و مختار که به خونخواهی حسین ع قیام کرد ، دوباره به ایرانیان عزت و موقعیت داد.

زیر چتر حسین ع ، ایرانیان شهروندان درجه یک شدند. پس از آنکه امویان ، آنها را چکمه لیس رئیسان کرده بودند.

‏این ‎#رشته_توییت را بکوبید به صورت نادان هایی که می گویند “چرا در محرم باید برای یک عرب به سر و سینه بزنیم".

اگر کربلا و اهل بیت ع نبودند ، از ایران و ایرانی ، هیچ نشانه و هویتی نمی ماند.

در بیان مقام معظم رهبری مباهله روزی است که پیامبر مکرم اسلام ،عزیز ترین عناصر انسانی خود را به صحنه می آورد .نکته مهم در باب مباهله این است «وَ اَنفُسَنا و اَنفُسَکُم» در آن هست؛ «وَ نِساءَنا وَ نِساءَکُم»در آن هست؛ عزیزترین انسانها را پیغمبر اکرم انتخاب میکند و به صحنه می‌آورد برای محاجّه‌ای که در آن باید تمایز بین حق و باطل و شاخص روشنگر در معرض دید همه قرار بگیرد. هیچ سابقه نداشته است که در راه تبلیغ دین و بیان حقیقت، پیغمبر دست عزیزان خود، فرزندان خود و دختر خود و امیرالمؤمنین را -که برادر و جانشین خود هست- بگیرد و بیاورد وسط میدان؛ استثنائی بودن روز مباهله به این شکل است. یعنی نشان‌دهنده‌ی این است که بیان حقیقت، ابلاغ حقیقت، چقدر مهم است؛ می‌آورد به میدان با این داعیه که میگوید بیائیم مباهله کنیم؛ هرکدام بر حق بودیم، بماند، هرکدام بر خلاف حق بودیم با عذاب الهی ریشه‌کن بشود.

حضرت علی علیه السلام با آن سوابق شایسته در اسلام در روز غدیر خم به دستور خداوند وبه وسیله پیامبر صلی الله به جانشینی حضرت محمد صلی الله برگزیده شد اما این دستور در سقیفه نادیده گرفته شد .

حضرت زهرا  در در مسجد مدینه می فرمایند :"ای همه مردم ،بدانید یک عده ای که تا دیروز زیر سایه  رفاه می نشستند وعلی علیه السلام می رفت  سر اژدهای فتنه را می ترکاند ،امروز میدان دار جامعه شده اند ” واین بسیار خطر ناک است همینطور که مقام معظم رهبری فرمودند ” غدیر یعنی حاکمیت نیروهای ارزشی ” فرق غدیر با سقیفه این است که یک جریان به حاکمیت نیروهای ارزشی حساس است ولذا بر فرهنگ غدیر تاکید دارد ویک جریان چیزهای دیگری غیر از حاکمیت ارزش ها برایش مهم است . غدیر یعنی حاکمیت کسی که فدایی اسلام است وسقیفه یعنی حاکمیت سیاسیون اقتصاد محور ،آن هم نه اقتصادی که به نفع مردم باشد ،بلکه رفاه واقتصادی که به نفع طبقه خاص تمام شود .سقیفه یعنی حاکمیت ویژه خواران اقتصادی وقدرت طلبان سیاسی ،البته با حفظ شخصیت دینی ونه حفظ ارزش های دینی سقیفه یعنی حاکمیتی که می تواند بیشتر فتح کند وبیشتر پول در آورد .آن ها درست فهمیده بودند که اگر امیر المومنین علی علیه السلام سر کار می آمد ویژه خواران این چنین ثروتمند نمی شدند چون حضرت می خواست مو را از ماست بکشد ،زیرا هدایت مردم به دست مسئولان است یعنی اگر در جامعه تان پاکان بر سر کار بیایند مردم رنگ آن ها را می پذیرند وپاک وپاک تر می شوند واگر نا پاکان سر کار بیایند زود رنگ آن ها را می پذیرند وغیر ممکن است که بدنه حاکمیت جامعه سراسر متعالی  ومتقی نباشند وطبقات پایین آن جامعه ،یعنی مردم متعالی بشوند.

محمد بن علی بن موسی مشهور به امام جواد و امام محمد تقی،  نهمین امام شیعیان ثانی است. این امام 17  سال امامت کرد و در 25 سالگی به شهادت رسید.  دوران امامت او با خلافت دو تن از خلفای عباسی همزمان بود. حدود 15 سال از امامت او در خلافت مأمون و 2 سال در خلافت معتصم سپری شد و با شهادت او در سال 220 ق امامت به فرزندش، امام هادی(ع) منتقل شد.

خلفای عباسی دو بار محمد تقی(ع) را به بغداد احضار کردند. سفر اول در زمان مأمون چندان طولانی نبودو  بار دوم، در 28 محرم سال 220 ق، به دستور معتصم وارد بغداد شد و در ذ‌ی‌القعده یا ذی‌الحجه همان سال در بغداد به شهادت رسید. روز شهادت وی، در بیشتر منابع، آخر ذی‌القعده است؛ اما در برخی منابع پنجم یا ششم ذی الحجه نیز آمده است. پیکر او را در کنار جدش موسی بن جعفر(ع) در مقبره قریش در کاظمین به خاک سپردند. سن او را به هنگام شهادت ۲۵ سال گفته‌اند و به همین دلیل جوانترین امام شیعیان به هنگام شهادت بوده است.

حکیمه خاتون، دختر امام موسی کاظم(علیه السلام) و خواهر امام رضا(علیه السلام) درباره ولادت برادرزاده‌اش می‌گوید: پس از آن‌که نوزاد را در جامه‌های مطهر پیچیده بودیم و حضرت رضا(علیه السلام) او را از ما گرفت، در گهواره گذاشت و به من سپرد و فرمود: از این گهواره جدا مشو! چون روز سوم ولادت فرا رسید، امام جواد(علیه السلام) دیده حقیقت بین خویش را به آسمان گشود و به سوی راست و چپ نظر کرد و به زبان فصیح ندا داد: «أَشْهَدُ أَنْ لاَ إِلَهَ إِلاَّ اللهُ و أَشْهَدُ أَنَّ مُحَمَّدًا رَسُولُ اللهِ»، چون این حالت غریب را از آن نور دیده مشاهده کردم، به خدمت حضرت رضا(علیه السلام) شرفیاب شدم و آنچه دیده و شنیده بودم را به خدمت حضرت عرض کردم، حضرت فرمود: «پس از این عجایب بسیار را بیش از آنچه مشاهده کردی، مشاهده خواهی کرد».

ما باید به نسل منتظر بیاموزیم، از امامی که در پس پرده ی غیبت است چگونه استفاده کند. نوجوانان ما باید لحظه به لحظه از امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) بهره بگیرند. من در تمامی مراحل درس و زندگی ام هر گاه توکّل به خدا کردم و پشت سرش «یا مهدی أدرکنی» را گفتم، یعنی از او هم به عنوان ولیّ و امامم کمک خواستم، راه هایی را در مقابلم باز کرد. هر نعمتی که نصیب همه ی ما و بنده شده، از برکت یاری طلبیدن از امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. این را من به نوجوانان و جوانان منتقل می کنم. لحظه ای نباشد که از یاد امام شان غافل باشند. این ها نکاتی است که ما درباره ی بهره وری کودکان و نوجوانان باید به کودک و فرزندمان یادآوری کنیم که همین الان از امام کمک بخواهند و او کمک می کند و کمکش را در دراز مدت خواهند دید، نه این که بگوییم امروز که کمک بخواهند، فردا یاری می بینند. بنابراین، یکی از ویژگی های نسل منتظر این است که در همه ی اعمالش توجه به امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) دارد؛ ازدواج، تحصیل، غذا خوردن و…
اگر بخواهیم نسل امروز را تربیت کنیم، باید هدف های رفتاری و تربیتی ما این ویژگی ها باشد.

                                                            روش های تربیت نسل منتظر    

1-فضاسازی

اولین و مهم ترین نکته که باید تحقق پیدا کند، این است که فرد از اطرافیانش این مطلب را بگیرد که وجود امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) مسئله ای جدّی است؛ شوخی بردار نیست و سستی و سهل انگاری در آن راه ندارد. از نظر من، تربیت یعنی فضاسازی.
ما، در تربیت نمی توانیم آدم ها را تک به تک تربیت کنیم؛ اگر تربیت صحیح خواسته باشیم، باید فضا ایجاد کنیم. افراد وقتی در فضای خاصّی قرار بگیرند، مطابق آن فضا حرکت خواهند کرد.خیلی از چیزها احتیاج به ارائه ی مستقیم کار ندارد. یکی از دوستان پاکستانی را دعوت کردیم برای ولیمه ی حج؛ ایشان گفتند: غذاهای تان خیلی بدمزه است؛ یعنی غذاهای شما فلفل ندارد؛ طعم ندارد. من به این موضوع فکر می کردم که چه طور شده ما به چنین غذاهایی عادت کرده ایم و پاکستانی ها و هندی ها به آن غذاهای تند عادت کرده اند. این سؤالی است که خیلی از روان شناسان پرسیده اند.این ها یک تعلیم و تربیت پنهان است که از طریق فضاهایی که ایجاد می شود، شکل می گیرد. بعضی پدر و مادرها، در مورد درس خواندن بچه های شان مشکل دارند. هر چه آنان را امر به این کار می کنند، آنان سر باز می زنند. مشکل این جا است که آنان می خواهند بچه را به طور مستقیم وادار به درس خواندن کنند. یکی از راه ها این است که حالت خانه را مثل کتابخانه کنند؛ کاری که خود بنده سال ها است که در زندگی انجام می دهم. ساعت شش بعد از ظهر، ناگهان چهره ی خانه عوض می شود و هیچ کس بلند حرف نمی زند. تلویزیون و رادیو خاموش است و هر کس گوشه ای می نشیند و کتاب می خواند و هر کس وارد شود، گویی فضا به او می گوید که آقا کتاب دستت بگیر و بروبنشین بخوان. تنها کاری که در این جا انجام می دهم، مدیریت است. به احدی نمی گویم بخوان. اگر کاری خلاف خواندن انجام دهد، به او می گویم ساکت؛ الان هنگام بلند حرف زدن نیست و… این فضا واقعاً بچه را مجبور به درس خواندن می کند. در تربیت، فضاسازی مهم تر از کارِ مستقیم فردی است. فضاها با انسان صحبت می کنند. اگر بخواهیم نسلِ منتظر تربیت کنیم، باید با شنیدن نام ولیّ عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) حال مان دگرگون و چهره مان متغیر شود. این تغییر چهره تأثیر خودش را می گذارد. اگر بچه ای گوشه ی چشمِ تر ما را ببیند، از هزاران آموزش مستقیم بهتر است. در مسئله ی تربیت نسلِ منتظر نیز این نکته بسیار مهم است؛بسیار مهم تر از پیام های مستقیمی است که می خواهیم به افراد بدهیم. یکی از فاکتورهای مهم در فضاسازی این است که وجود مبارک حضرت را جدّی بگیریم و کوچک ترین شوخی و سهل انگاری به این موضوع وارد نکنیم؛مانند مسئله ی قرائت قرآن. دستور الهی به ما می گوید:
(وَ إذَا قُرِیَ اَلقُرءَآنُ فَاستَمِعُوا لَهُ… ) هنگامی که قرآن خوانده می شود، به آن گوش فرا دهید… .به محض شروع تلاوت مثلاً در تلویزیون، انسانی که می خواهد دیگران را تربیت کند، خودش باید ساکت باشد و با همه ی وجود به قرآن گوش فرا دهد. دیگر احتیاج نیست که دیگران را امر به گوش فرا دادن کنیم. این مسئله بسیار مؤثر است. از این طریق، در حقیقت احترام قرآن به وجود می آید. این مطلب در مورد خیلی چیزها باید ساری وجاری باشد.

۲- گوش زد کردن اهمیت مسئله

شوخی و خنده جزء زندگی ما است؛ حتی در مسائل دینی نیز بعضی موقع شوخی می کنیم. در بعضی چیزها به هیچ وجه نباید شوخی وارد شود؛ از جمله قرآن وقیامت. نام قیامت که بیاید، باید اشک جاری شود. یکی از استادان ما تعریف می کرد که در تهران برادری داشتم که شیطنت می کرد. می آمد قم و می گفت دلم برایت خیلی می سوزد . توی شهری زندگی می کنی که یک سینما ندارد و بعد می گفت که همه ی تکنسین ها و مهندسین به جهنم می روند و شما به بهشت. ولی آن ها آتش جهنم را به وسیله ی علم شان خاموش می کنند.مسئله ی قیامت طوری درقرآن بیان می شود که هیچ جای شوخی نمی گذارد. در مور د قیامت نباید شوخی کرد. در نانوایی زنی را دیدم که دستش با سنگ داغ سوخت. اعتراض کرد که چرا این را به من دادی. من گفتم این سوختن ها خیلی زود التیام پیدا می کند وباید از آتش جهنم بر حذر باشیم. گفت: این جا من نسوزم، جهنم هر چه می خواهد بشود، بشود. این حرف عین حماقت و نادانی است که بر یک شخص، حاکم است. اگر بخواهیم نسلِ منتظر بار بیاوریم، با بعضی چیزها نباید شوخی کنیم. با نام امامِ زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نمی توان شوخی کرد.اگر بخواهیم نسلِ منتظر تربیت کنیم، باید با شنیدن نام ولیّ عصر (عجل الله تعالی فرجه الشریف) حال مان دگرگون و چهره مان متغیر شود. این تغییر چهره تأثیر خودش را می گذارد. اگر بچه ای گوشه ی چشمِ تر ما را ببیند، از هزاران آموزش مستقیم بهتر است. آن بچه می بیند و در اعماق وجودش اثر می گذارد. نشان دهیم که ما درباره ی یک انسان مهم و بزرگ حرف می زنیم که سرسوزنی سهل انگاری در او وارد نمی شود. نام امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) که می آید برمی خیزیم و دست روی سر می گذاریم. این کاری بوده که امام رضاعَلَیهِ السَّلام قبل از تولد امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) انجام می داده، این تکریم ها در عمل باید نشان داده شود و مهم ترین تربیت نسلِ منتظر این است که نشان دهیم سخن از شخص بسیار مهمی است.

۳- انتقال معارف مهدوی

سخن از تعلیم معارف مهدوی است. خیلی چیزها باید به کودکان مان بیاموزیم. یکی از آن ها احادیثی است که در مورد حضرت است. انتقال این ها به کودکان بسیار کارساز است. من به طور تجربی این مسئله را درک کرده ام. در دوران کودکیِ من، شخصی بود که هیئت تشکیل داده بود و بچه های کوچک تر را دعوت می کرد. هر وقت می رسیدیم می گفت، حدیث نماز را بخوانید. همه ی ما دسته جمعی می خواندیم: « مَن تَرَکَ الصَلوةَ مُتَعَمِّداً فَقَد کَفَرَ… »و خودش ترجمه می کرد: «هر کس نماز را عمداً ترک کند کافر است». گویا از آن زمان، از آن جلسه، من همین جمله یادم می آید. چه قدر در دوران جوانی و نوجوانی، به فریادم رسید؛ آن گاه که با غرایز، شبهات و مسائل گوناگون مواجه می شدم. لازم است این فرازها را برای بچه ها توضیح دهیم. برخی چیزها را گزیده انتخاب کنیم تا بچه ها تکرار کنند و حفظ کنند این ها نگه دارنده ی آن ها است.

۴- بسیار یاد کردن امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف)

یکی دیگر از چیزهایی که باید در مورد روش های تربیتی تأکید کنم، انجام آداب خاص و یاد کردن فراوان از امام (عجل الله تعالی فرجه الشریف) است. ذکر امام و نام امام باید در زندگی ما فراوان باشد من یکی از چیزهایی که امروز دیدم و بسیار مؤثر است، ختم قرآن است که با برنامه ریزی های مدّون و منظم، هر کس یک حزب یا جزء یا سوره ای از قرآن را برای قرائت قبول می کند و موظف است هر روز آن را انجام دهد. این ختم قرآن را برای امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) انجام می دهند؛ یعنی هر روز یک ختم قرآن صورت می گیرد. این نعمت بزرگی است که شامل حال آنان می شود. ما معمولاً به طور منظم قرآن نمی خوانیم و این یکی از مشکلات جامعه ی ما است. این کار ما را موظف می کند. بعضی اوقات می بینیم که شخصی وقت ندارد، یا مشکلی دارد؛ به دیگران التماس می کند که آقا من نرسیدم این حزب را بخوانم شما بخوانید. همین مسائل انس با قرآن را زیاد می کند که ما باید این آداب را کشف کنیم و اجرا کنیم.

۵- ایجاد شرایط خاص

نکته ی دیگر این که این چراغانی ها، روی کودکان تأثیر بسیار سازنده ای دارد. شیرینی دادن، عیدی دادن و … که متأسفانه کم می بینیم که روز تولد حضرت مهدی به کسی عیدی بدهند. این کارها در ذهن بچه های کوچک تأثیر می گذارد و با دوام است. باید در این روزها شرایط خاص برای کودکان فراهم کرد؛ مثلاً اگر به غذایی علاقه مندند آن شب آن غذا را درست کنیم. لباس نو پوشیدن خاطره ی خاصی دارد.

آسیب شناسی انتظار

در مورد آسیب شناسی انتظار نیز بحث هایی مطرح است. انتظار و وجود امام را باید از تخیلات و اوهام دور نگه داریم. حفظ و حراست عقلانی و منطقی یکی از وظایف ما است. متأسفانه مفهوم انتظار می تواند با خرافات آمیخته شود و مشکل ایجاد کند. یکی از بیماری هایی که ما در دنیای روان شناسی داریم، «رِفرنیک» است؛ ایجاد نوعی هذیان و توهمات گوناگون. یکی از شکل های هذیان این است که انسان خودش را جای آدم های بزرگ بگذارد. آدم های رفرنیک خود را جای امام زمان (عج) می گذارند و گاهی خود همین آدم ها بشارت هایی در مورد امام زمان می دهند. ما به خاطر تخصّصمان، رفتارهای فرد را متوجه می شویم. چند روز پیش، وقتی از دانشگاه بیرون می آمدم، شخصی را دیدم که تیپ خاصی داشت که اگر کسی این بیماری را نشناسد فکر می کند این شخص، فردِ مؤمن و متقی است و از روی آگاهی پیام می دهد. دیدم وارد شد و وسط دانشکده ایستاد و دور سرش هم چیزی بسته بود. گفت: امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) نیمه ی شعبان ساعت دوازده و یک دقیقه ظهور می کند.

این حریم، حریمی است که با بیماری و تخیلات و اوهام همراه است. کم ترین آماری که در بیماری روانی در همه گیر شناسی ها بررسی کرده اند، این است که حدود بیست و چهار درصد مردم، نوعی بیماری روانی دارند. بیماری روانی دیوانگی نیست؛ چیزهایی مانند وسواس و… است. وسواس های فکری خیلی خطرناک تر و رنج آورتر است؛ هجوم افکار ناخواسته ای است که وقتی از مبتلایان می شنوم، تنم می لرزد. گاهی احساس می کنم هیچ دردی بالاتر از آن وجود ندارد. فکرهایی به ذهن فرد می آید که به هیچ کس هم نمی تواند بگوید. خیلی که اعتماد می کنند به یک روان شناس می گویند. از چهره اش هم معلوم نمی شود. این ها مسائلی است که می تواند به اندیشه و انتظار امام زمان (عجل الله تعالی فرجه الشریف) لطمه بزند. توجه داشته باشیم که باید مرز بین واقع بینی امام زمان و تخیّلات و اوهام و افکار منحرف را بشناسیم و از هم دیگر تفکیک کنیم.

سخنران: دکتر علی اصغر احمدی

منبع:https://rasekhoon.net/

مادر ها دو دسته اند گروه اول زمانی که پزشک می خواهد به کودک شان آمپول تزریق کند او را آرام میکند وحتی دست وپایش را هم می گیرد تا پزشک کارش را انجام دهد ودسته دوم با دلسوزی مضرشان کودک را از درد آمپول نجات داده ولی از بهبودی محروم می کنند .حال وروز جامعه ما حال وروز همان کودک تب دار در انتظار آمپول است هیچ کس نمی خواهد حتی فکر کند که اگر اوضاع اقتصادی نابسامان است من هم به اندازه خودم نقشی در انتخاب این وضع داشته ام ومسئولیت انتخابش را قبول کند وراه حل را فقط رفتار آن سرهنگ خیالی دوره رضا شاه می دانند که نانوای محتکر را درون تنور انداخت .عادت کرده ایم همیشه از زیر بار مسئولیت ها شانه خالی کنیم .اگر میگوییم مردم سالاری دینی ومشارکت در حکومت را حق خود میدانیم باید به این نکته واقف باشیم که هر حقی ،تکلیفی را در پی دارد ونمی شود با حق مان افراد و وضعیتی را انتخاب می کنیم وتا ثابت میشود که اشتباه کرده ایم ،رهبری بیاید واشتباه ما را جبران کند ومسئولانی که این وضعیت را ساخته اند وهمه را یکجا بیندازند داخل تنور این جمله را این روز ها زیاد می شنویم که چرا رهبری با دولت مقابله نمی کند وعزل شان نمی کند ؟تاسف مان وقتی بیشترمی شود که حزب الهی ها هم با همان منطق رضا خانیسمی انتظار دارند کم کاری های چند ساله آنها را رهبری به طرفه العینی با حذف صورت مسئله ،مشکل را حل کند . اصلا ابتدایی ترین فرق یک رهبر با یک مدیر ورئیس این است که مدیر صرفا با نگاه عمل گرایانه ونظم سلسله مراتبی به دنبال انجام کارها ست ولی رهبر در کنار روند معمول اجرای فرامین رشد تک تک اعضای مجموعه تحت راهبری اش هر جا مشکلی دید بخواهد رضا خانی عمل کند هیچ وقت مردم مسئولیت پذیر نخواهند شد بالاخره دموکراسی یا حتی شکل اسلامی ترش مردم سالاری ملزوماتی هم دارد وآن هزینه دادن برای رشد مردم است که تحقق این مهم نیازمند عنصر صبر است و الا اگر صبر نداریم ورشد مردمی برای مان مهم نیست و فقط به دنبال این هستیم که یک زندگی ساده داشته باشیم وحکومت خودش صلاح بداند که چه کند واصلا ما را به سیاست چه کار ،خب باید تعارف را کنار گذاشته واعلام بفرمایید که شما یک سلطنت طلب واقعی هستید .                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                     

روز نهم ربیع الاول زمانی برای تجدید میثاق با امام زمان (عج)
یوم‌الله نهم ربیع‌الاول روز شادی منتظران و زمانی برای تجدید میثاق با امام حاضر است. در این روز می‌توان با برپایی جشن به امامت رسیدن آن حضرت، توزیع هدایا بین مردم و به خصوص جوانان، اطعام نیازمندان، برگزاری جلساتی پیرامون شناخت بیشتر حضرت مهدی(عج)، پاسخ به شبهات درباره مهدویت، سفر به اماکن زیارتی به خصوص مسجد مقدس جمکران، برگزاری مراسم دعای ندبه در صبح روز نهم ربیع‌الاول، برگزاری دعای عهد و زیارت آل یس در عصر روز نهم ربیع‌الاول، ارسال پیام تبریک به دوستان در شبکه‌های اجتماعی، نصب پرچم‌های مهدوی، قربانی کردن و صدقه دادن برای سلامتی حضرت مهدی(عج)، هدیه دادن به کودکانی که نام آنها مهدی یا دیگر القاب امام زمان (عج) است و گره گشایی از کار شیعیان در ترویج اهمیت این روز سهیم باشیم. یادمان نرود که نهم ربیع‌الاول روزی در امتداد غدیر و حتی خود غدیری دیگر است. به جای آن سراغ رفتار و عملی رفت که عظمت اهداف ارزشی و نورانی حضرات معصومین (ع) را بیش از پیش آشکار ‌سازد و این احساسات و عواطف دینی را باید در مسیر صحیح هدایت کرد تا موجبات رشد معرفتی خود و دیگران را نیز فراهم کند.

نهم ربیع‌الاول از آن جهت اهمیت دارد که سالروز آغاز امامت امام زمان (عج) است و از این جهت در تاریخ تشیع جلوه‌ای خاص داشته و دارد. امروزه گاهی اوقات برداشت ناصحیحی از مفهوم واژه «تبرّی» در جامعه می شود و به تبع آن هم عده‌ای اقدام به برگزاری مراسمهایی می‌کنند که با سیره رفتاری حضرات معصومین (ع) منافات دارد که از جمله آنها برگزاری مراسم لعن و سب و اهانت به مقدسات مذاهب مختلف است. امروزه در شرایطی که دشمنان اسلام سعی در منزوی کردن مسلمانان دارند انجام اینگونه اعمال که بارها و بارها از سوی مقام معظم رهبری نهی شده است و از سوی دیگر زمینه‌های سوءاستفاده دشمنان را نیز فراهم می‌کند، کاری درست و صحیح  به نظر نمی‌رسد.

امشب مدینه به جنان می نازد                                  آدم به تمام قدسیان می نازد

در سال 212 هجری، نیمه ذی حجّة، در اطراف مدینه، در محلی به نام «صریا» ستاره دیگری از نسل پاک رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله در آسمان امامت و ولایت طلوع کرد، و با نورانیت مَقدَم خویش، قلب پدر و شیعیان را پر از نشاط و شادی نمود. نام او «علی» است و القاب زیبایش عبارت اند از: «نقی»، «هادی»، «عالم»، «فقیه»، «امین»، و «طیّب». و به آن حضرت «علی رابع»، و «ابوالحسن ثالث» نیز گفته اند. پدر گرامیش، امام جواد علیه السلام و مادر گرامی اش، «سمانه مغربیّه» است که او را به اسامی ماریه قبطیه، یدش، و حویث، و القابی چون: عابده، سیده شب زنده دار، قاری قرآن و… یاد کرده اند.

امام هادی علیه السلام در سن هشت سالگی (سال 220 هجری) به امامت رسید. دوران امامت آن حضرت همزمان بود با خلافت معتصم، واثق، متوکل، منتصر، مستعین و معتز، که از بین آنها متوکل، ستمگرترین خلیفه عباسی، سخت دشمن اهل بیت علیهم السلام و شیعیان بود. ابن اثیر می گوید: «متوکل نسبت به علی بن ابی طالب علیهماالسلام و اهل بیت او بُغْض شدیدی داشت و اگر به او خبر می دادند که کسی علی و اهل بیتش را دوست دارد، قصد مال و جانش را می کرد. با این حال، امام هادی علیه السلام خدمات علمی و فرهنگی زیادی به جامعه اسلامی و شیعه ارائه نمود. نوشته های حدیثی متعددی به حضرت هادی علیه السلام منسوب است که در چنان دوران اختناقی برای شیعیان و پیروان بیان نموده است، مانند: «رِسالَةٌ فی الرّد علی اَهْلِ الْجَبْرِ وَاَلتَّفْویض» که ابن شعبه در تحف العقول آن را نقل کرده است. و کلمات امام هادی علیه السلام که در مجموعه ای به نام «مسند الامام الهادی» توسط عزیزالله عطاری گردآوری شده است. و همچنین زیارت جامعه کبیره که یک دوره امام شناسی ژرف و عمیق است، یادگار آن امام همام است. و شاگردان فراوانی تربیت کرد که 27 نفر از آنان دارای تألیف بودند، و مجموعا 414 اثر را به رشته تحریر در آوردند. از میان آنها احمد بن محمد برقی 120 کتاب، فضل بن شاذان نیشابوری 180 کتاب، محمد بن عیسی بن عبید 19 کتاب، محمد بن ابراهیم 60 کتاب، و یعقوب بن اسحاق 12 کتاب نگارش کرده اند. و راویان متعددی از حضرت روایت نقل کرده اند که اسامی 185 نفر از آنان در رجال گرد آوری شده است.آنچه در پیش رو دارید، بیان گوشه هایی از معجزات و کرامات آن بزرگوار است، بدان منظور که پاسخی باشد برای آنان که امامان معصوم علیهم السلام را انسانهایی عادی می پندارند، و برای آنکه وسیله ای برای دست یابی به معرفت و شناخت بیشتر نسبت به امامان از جانب شیعیان و پیروان باشد.   . تصویر و شیر درنده خلفای عباسی هر چند از نظر نسب، قرابت و خویشاوندی با ائمه اطهار علیهم السلام داشتند و در حضرت «عبد المطلب» که پدر عباس و ابوطالب بود، مشترک بودند، ولی با این حال، بدتر از بنی امیه عمل کردند. و ظلم و ستمهای فراوانی به اولاد علی علیه السلام روا داشتند و از هیچ گونه تحقیر و ستم در مورد خاندان عصمت فروگذار نکردند. متوکل یکی از خلفای عباسی است که از هر راهی تلاش داشت امام هادی علیه السلام را تحقیر کند و شخصیت و عظمت او را درهم شکند. از جمله، روزی فردی را به سراغ شعبده باز و جادوگر بی نظیری فرستاد که اهل هندوستان و از دشمنان اهل بیت علیهم السلام به شمار می آمد. متوکل به او هزار دینار طلا داد که حضرت هادی علیه السلام را تحقیر و شرمنده کند. او نیز قبول کرد و در مجلس مهمانی خلیفه در کنار حضرت هادی علیه السلام نشست. و در قرص نانی عمل سحر انجام داد؛ به گونه ای که وقتی حضرت هادی علیه السلام دست مبارک خود را به طرف آن نان دراز کرد؛ نان به هوا پرید. و حاضران خندیدند و حضرت را به خیال خامشان تحقیر کردند. در کنار شعبده باز هندی بالشی قرار داشت که روی آن تصویر شیر بود. امامِ کائنات و صاحب ولایت تکوینی، دست مبارکش را بر آن تصویر نهاد و فرمود: این فاسق را بگیر! [با عنایت الهی و کرامت امام هادی علیه السلام ] آن تصویر به شیر درنده تبدیل شد و در جا ساحر هندی را پاره کرد و بلعید! [و جریان مجلس هارون و امام موسی بن جعفر علیهماالسلام و امام رضا علیه السلام و مأمون تکرار شد] و شرکت کنندگان در مجلس مبهوت و متحیر ماندند. متوکل از آن امام بزرگوار درخواست کرد که دستور دهد آن شیر، ساحر هندی را برگرداند. حضرت فرمود: «او را دیگر نخواهی دید. آیا تو دشمنان خدا را بر دوستان او مسلط می کنی!» این جمله را فرمود و مجلس متوکل را ترک گفت خبر از شیعه شدن پسر گونه ای دیگر از کرامات امام هادی علیه السلام خبر از آینده افراد است، که به نمونه ای در این موضوع اشاره می شود. «هبة الله بن ابی منصور» نقل می کند که مردی بود به نام «یوسف بن یعقوب» اهل فلسطین، روستای «کفرتوثا» که بین او و پدرم رفاقت و دوستی بود. روزی یوسف به دیدار پدرم به «موصل» آمد و چنین گفت: متوکل مرا به «سامره» احضار نموده و من برای نجات از شرِّ او یکصد دینار طلا برای امام هادی علیه السلام نذر کرده ام. پدرم نیز کار و نذر او را تحسین کرد. آن گاه به سوی سامرا حرکت کرد. یوسف که مردی نصرانی (مسیحی) بود، با خود گفت: اوّل پول نذری را به علی بن محمد الهادی علیه السلام برسانم، آن گاه نزد متوکل روم. اما مشکلش این بود که آدرس منزل حضرت را نمی دانست و از سراغ گرفتن نشانی خانه آن حضرت نیز می ترسید؛ چون احساس می کرد اگر متوکل از این امر باخبر شود، او را بیشتر آزار می دهد. ناگهان بر دلش گذشت که مرکب خود را آزاد گذارد، شاید به خانه آن حضرت دست یابد. مرکب او همین طور در کوچه های سامرا می رفت تا سرانجام در کنار خانه ای ایستاد. هر کاری کرد حیوان حرکت کند، از جایش تکان نخورد! در این میان، جوانی سیاه پوست از داخل خانه خارج شده، خطاب به او گفت: تو یوسف بن یعقوب هستی؟ او با تعجب به غلام نگاه کرد و گفت: بلی! آن گاه غلام به درون خانه برگشت. یوسف می گوید: من با خود گفتم که دو نشانه به دست آمد: یکی اینکه مرکب، مرا به خانه این مرد خدا راهنمایی کرد و دیگر اینکه در این شهر غربت آن غلام با نام مرا صدا زد. در همین فکر بودم که غلام دوباره در را باز کرد و گفت: یکصد دینار را در کاغذی در آستینت قرار داده ای؟ با تعجب گفتم: بلی! با خود گفتم: این هم نشانه سوم. پول را به آن جوان داده، با اجازه امام هادی علیه السلام وارد خانه شدم و راز آمدنم را به سامرا و خدمت آن حضرت بیان کردم و اضافه کردم که مولای من! تمام نشانه ها برای من ثابت گردیده و حجت بر من تمام شده و حقیقت آشکار گشته است. حضرت هادی علیه السلام فرمود: «ای یوسف! [با این حال] تو مسلمان نمی شوی! ولی از تو پسری به دنیا می آید که او از شیعیان ما می باشد! و این را بدان که ولایت و دوستی ما به شما سودی می رساند… تو از متوکل نگران مباش، او دیگر نمی تواند به تو ضرری برساند… .» یوسف نزد متوکل رفت و بدون کوچک ترین آسیبی از نزد متوکل برگشت، و طبق خبر حضرت هادی علیه السلام بدون ایمان از دنیا رفت، ولی خداوند پسری به او داد که از دوستان اهل بیت علیهم السلام بود، و همیشه افتخار می کرد که مولایم امام هادی علیه السلام از تولد و آمدن من خبر و بشارت داده است.. خبر غیبی هدایتگر کرامات امام هادی علیه السلام گاه بینی ستمگرانی چون متوکل را به خاک می مالید و گاه مظلومی را نجات می داد، و گاه زمینه هدایت فرد یا افرادی را فراهم می نمود، مانند آنچه در ذیل می خوانیم. در روایت آمده که گروهی از مردم اصفهان در زمانی که در آن شهر از ولایت و امامت خبری نبود، نزد شخصی به نام «عبد الرحمن» که عاشق امامت و ولایت بود آمده، از او پرسیدند که چرا شما شیعه شدید؟ در جواب آنها گفت: من در جمع گروهی از مردم این شهر به کنار خانه متوکل رفته بودیم. هدف ما تظلّم و درخواست کمک از خلیفه عباسی بود. جمع زیادی در آنجا ایستاده بودند، ناگاه فرمان متوکل صادر شد که «علی بن محمد» را دستگیر کنید. من از رفقا و از بعض حاضرین پرسیدم که «علی بن محمّد» کیست؟ جواب دادند: او امام شیعه هاست و به احتمال زیاد متوکل او را به قتل می رساند. من با خودم گفتم: از اینجا نمی روم تا چهره او را ببینم و از نتیجه کار او آگاه شوم. ناگهان دیدم او را سوار بر اسب نموده، آوردند و مردم برای دیدن او صف کشیده بودند. عبد الرحمان می گوید: من از دیدن آن حضرت دگرگونی در خود احساس کردم و قلبم پر از عشق و محبت گردید؛ لذا مرتب دعا می کردم که از ناحیه متوکل به او آسیبی نرسد. مأموران همچنان آن حضرت را در میان صفوف جمعیت می آوردند، ولی او با تمام متانت و وقار بر مرکبش قرار گرفته بود و به جایی نگاه نمی کرد و به کسی توجّه نمی نمود تا اینکه مقابل من رسید، صورت خود را به سوی من گردانید و فرمود: «خداوند دعایت را مستجاب کرده است و به تو عمر طولانی و مال زیاد و فرزندان متعدد مرحمت می فرماید.» من از شنیدن این سخنان به خود لرزیدم و همراهان و حاضران از من سؤال می کردند: شما کیستی؟ و چه کار داری؟ و او با تو چه گفت؟… جواب دادم: خیر است. و راز گفته شده را به آنها نگفتم. تا زمانی که به اصفهان برگشتم و خداوند گشایشی در روزی من ایجاد کرد و علاوه بر مال زیاد، عمرم نیز از هفتاد گذشت و دارای دو فرزند شدم…؛ لذا به امامت او معتقد گشتم و از شیعیان او گردیدم.. خبر از مرگ متوکل ابو القاسم بغدادی از زرّافه نقل می کند که متوکل عباسی دستور داد حضرت امام هادی علیه السلام در روز تشریفاتی «یوم السلام» همراه با مردم شرکت کند. وزیرش «فتح بن خاقان» مخالف این تصمیم بود، ولی متوکل ستمگر گفت: این کار حتما باید انجام گیرد! سرانجام امام علی النقی علیه السلام مجبور شد با پای پیاده در راهپیمایی شرکت کند، در حالی که متوکل و وزیرش سوار اسب بودند. حضرت در گرمای سوزان عرق ریزان در حالی که انگشتش مجروح شده بود، حرکت می کرد. زرّافه می گوید: با اینکه شیعه نبودم، [بر حال او رقت کردم و[ گفتم: از پسر عمویت متوکل غمگین و ناراحت نباش! امام هادی علیه السلام به آیه 65 سوره هود که می فرماید: «تَمَتَّعُوا فی دارِکُمْ ثَلاثَةَ اَیّامٍ ذلِکَ وَعَدٌ غَیْرُ مَکْذُوبٍ»؛ «[حضرت صالح به آنها گفت: مهلت شما تمام شد!] سه روز در خانه تان بهره مند گردید. این وعده ای است که دروغ نخواهد بود.» اشاره کرده و آنگاه فرمود: «من در پیشگاه الهی از ناقه حضرت صالح کم ارزش تر نیستم و شما تا سه روز در این دنیا بگذرانید، وعده خدا را حتمی خواهید یافت.» زرافه می گوید: در همسایگی من معلم شیعه ای بود که من گاهی با او شوخی می کردم. به او گفتم: امام شما چنین می گفت و مثل اینکه ناراحت بود. آن معلم عارف با شنیدن سخنان من گفت: اگر امام هادی علیه السلام چنین سخنانی فرموده باشد، متوکل تا سه روز دیگر می میرد و یا اینکه به قتل می رسد. تو اگر اموالی در خانه او داری، احتیاط کرده، آنها را بیرون ببر! زرافه (که حاجب متوکل بود) می گوید: من از شنیدن سخنان او ناراحت شدم و حتی سخنان ناروا به او گفتم و بلافاصله از او جدا شدم؛ ولی بعد، مقداری فکر کردم، دیدم سخنان نابه جا نگفته است، مناسب است احتیاط کنم و اموال خود را از خانه متوکل بیرون ببرم. اگر سخنان معلم راست بود، ضرری نمی کنم و اگر هم حقیقت نداشت، زحمت چندانی متحمل نشده ام. اموالم را بیرون بردم. روز سوم «منتصر» پسر متوکل به پدرش حمله کرد، او و کابینه او را به جهنم و اصل نمود. و من به برکت امام هادی علیه السلام جان سالم به در بردم و اموالم نیز سالم ماند. آن گاه خدمت امام هادی علیه السلام شرفیاب شدم و به ولایت و امامت او اعتقاد پیدا کردم.فوائد نقل کرامات کرامات امام هادی علیه السلام بیش از آن است که در یک مقال بگنجد، آنچه بیان شد، نمونه هایی از کرامات حضرت بود. نقل کرامات ائمه اطهار علیهم السلام اثرات و فوائدی دارد، از جمله: 1. آشنا شدن با مقام رفیع و بلند امامان معصوم علیهم السلام و نقش کارساز آنها در هستی و درک ولایت تکوینی آن اولیاء خدا. 2. ایجاد محبت بیشتر نسبت به ائمه اطهار علیهم السلام ؛ چرا که معرفت بیشتر و عمیق تر، محبت و عشق بیشتر را به دنبال خواهد داشت. 3. اثر دیگر این است که با امکان کرامات در امامان معصوم و اثبات ولایت تکوینی آنها بر هستی، این معنی به دست می آید که برای دیگران نیز چنانچه راه پاکی و تقوا را پیشه کنند و تسلیم محض خدا و رسول صلی الله علیه و آله و امامان بر حق باشند، این راه باز است؛ منتها در حَد توان و استعدادشان، نه در آن حدی که برای امامان علیهم السلام وجود دارد؛ لذا امام هادی علیه السلام به سهل بن یعقوب فرمود: «اِنَّ لِشیعَتِنا بِوِلایَتِنا لَعِصْمَةً لَوْ سَلَکُوا بِها فی لُجَّةِ الْبِحارِ الْغامِرَةِ وَ سَباسِبِ الْبَیْداءِ الْغابِرَةِ بَیْنَ سِباعٍ وَ ذِئابٍ وَ اَعادِی الْجِنِّ وَ الاِْنْسِ لاَءَمِنُوا مِنْ مَخاوِفِهِمْ بِوِلایَتِهِمْ لَنا فَثِقْ بِاللّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ اَخْلِصْ فِی الْوَلاءِ لاَِئِمَّتِکَ الطّاهِرینَ وَ تَوَجَّهْ حَیْثُ شِئْتَ وَ اقْصِدْ ما شِئْتَ؛  براستی ولایت ما برای شیعیانمان عصمت [و پناهی] است که اگر با آن در عمق دریاها روند و یا در بیابانی دوردست و خالی از سکنه بی منتها در بین درندگان و گرگها و یا دشمنان [خود] از جن و انس قرار گیرند، از ترس آنها در امان خواهند بود، به خاطر ولایت و دوستی آنان نسبت به ما. پس [ای سهل!] بر خدای عزیز و جلیل اعتماد کن و در ولایت امامان پاک خود خالص باش، آن گاه به هر جا می خواهی رو کن، و هر جا می خواهی قصد و آهنگ داشته باش!»

در روز ولادت امام هادی علیه السلام شد قلب جهان غرق نشاط و شادی آن حامی آیین محمد باشد بر رهرو راه مکتب و دین نادی ***

ای دوست بیا که وقت شادی آمد                       هم عزت و هم نور الهی آمد   

 بر خلق خدا رحمت حق نازل شد                         فرزند تقی امام هادی آمد

#آیین_کشورداری
#شرح_نامه ۵۳

?قابل توجه مدیران

❣امام عليه السلام در اين بخش از عهدنامه به بيان صفات کارگزاران حکومت مى پردازد و مى فرمايد:

✨ثمَّ انْظُرْ فِي أُمُورِ عُمَّالِکَ فَاسْتَعْمِلْهُمُ اخْتِبَاراً، وَلاَ تُوَلِّهِمْ مُحَابَاةً وَأَثَرَةً، فَإِنَّهُمَا جِمَاعٌ مِنْ شُعَبِ الْجَوْرِ وَالْخِيَانَةِ✨

?«سپس در امور مربوط به کارگزارنت دقت کن و آنها را با آزمون و امتحان و نه از روى «تمايلات شخصى» و «استبداد و خودرأيى» به کار گير زيرا اين دو کانونى از شعب ظلم و خيانت اند»

✍شک نيست که زمامداران بدون همکارى کارگزارانشان نمى توانند کارى انجام دهند. چنانچه اين کارگزاران افرادى صالح و سالم باشند، امور مملکت بر محور صحيح مى چرخد وگرنه در همه جا فساد و ظلم و جور آشکار مى گردد.

?امام در اينجا معيار انتخاب آنها را آزمايش و امتحان قرار داده و مالک اشتر را به شدت از اينکه معيار رابطه ها و نه ضابطه ها حاکم گردد و بدون مشورت آنها گزينش شوند برحذر مى دارد و تصريح مى کند که انتخاب بدون مشورت و يا با تمايلات شخصى مجموعه اى از شاخه هاى جور و خيانت را به وجود مى آورد

امام جعفر صادق، امام ششم شیعیان، در هفدهم ربیع الاول سال 83 هجری قمری در مدینه متولد گردید. کنیه ایشان ابو عبدالله و لقبشان صادق می باشد. پدر ارجمندشان امام باقر و مادرش ام فروة است. رسول خدا سالها قبل ولادت آن حضرت را خبر داده و فرموده بود نام او را صادق بگذارید، زیرا از فرزندان او کسی است که همنام اوست، اما دروغ می گوید «جعفر کذّاب».در دوران قبل از امامت، حضرت شاهد فعالیتهای پدر خویش در نشر معارف دینی و تربیت شاگردان وفا دار و با بصیرت بود. امام باقر در مناسبتهای مختلف به امامت و ولایت فرزندش جعفر صادق تصریح فرموده و شیعیان را پس از خودش به پیروی از او فرا می خواند. لذا احادیث، زیادی مبنی بر نص امامت حضرت صادق نقل شده است. امام صادق در سال 114 هجری قمری پس از شهادت پدرش در سن 31 سالگی به امامت رسید. دوران امامتش مصادف بود با اواخر حکومت امویان که در سال 132 به عمر آن پایان داده شد و اوایل حکومت عباسیان.

در آغاز امامت حضرت افرادی از شیعیان و حتی بستگان حضرت حاضر به قبول امامت ایشان نبودند، لذا حضرت از راههای گوناگونی کوشیدند آنها را به قبول راه صحیح وادار سازند و دراین زمینه به اذن خداوند معجزاتی نیز انجام دادند.
دوران امام جعفر صادق در میان دیگر دورانهای ائمه اطهار، دورانی منحصر به فرد بود و شرایط اجتماعی و فرهنگی عصر آن حضرت در زمان هیچ یک از امامان وجود نداشته است و این به دلیل ضعف بنی امیه و قدرت گرفتن بنی عباس بود.
این دو سلسله مدتها در حال مبارزه با یکدیگر بودند که این مبارزه در سال 129 هجری وارد مبارزه مسلحانه و عملیات نظامی گردید.
این کشمکش ها و مشکلات سبب شد که توجه بنی امیه و بنی عباس کمتر به امامان و فعالیتشان باشد، از این رو این دوران، دوران آرامش نسبی امام صادق و شیعیان و فرصت بسیار خوبی برای فعالیت علمی و فرهنگی آنان به شمار می رفت.

جنبش فرهنگی در دوران امامت حضرت

عصر آن حضرت همچنین عصر جنبش فرهنگی و فکری و برخورد فرق و مذاهب گوناگون بود. پس از زمان رسول خدا دیگر چنین فرصتی پیش نیامده بود تا معارف اصیل اسلامی ترویج گردد، بخصوص که قانون منع حدیث و فشار حُکّام اموی باعث تشدید این وضع شده بود. لذا خلأ بزرگی در جامعه آنروز که تشنة هرگونه علم و دانش و معرفت بود، به چشم می خورد.
امام صادق با توجه به فرصت مناسب سیاسی و نیاز شدید جامعه، دنباله نهضت علمی و فرهنگی پدرش را گرفت و حوزه وسیع علمی و دانشگاه بزرگی به وجود آورد و در رشته های مختلف علمی و نقلی شاگردان بزرگی تربیت کرد. شاگردانی چون: هشام بن حکم، مفضل بن عمر کوفی جعفی، محمد بن مسلم ثقفی، ابان بن تغلب، هشام بن سالم، مؤمن طاق، جابر بن حیان و . . . . تعداد شاگردان امام را تا چهار هزار نفر نوشته اند.
ابوحنیفه رئیس یکی از چهار فرقه اهل سنت مدتی شاگرد ایشان بود و خودش به این موضوع افتخار کرده است.
امام از فرصت های گوناگونی برای دفاع از دین و حقانیت تشیع و نشر معارف صحیح اسلام استفاده می برد. مناظرات زیادی نیز در همین موضوعات میان ایشان و سران فرقه های گوناگون انجام پذیرفت که طی آنها با استدلال های متین و استوار، پوچی عقاید آنها و برتری اسلام ثابت می شد.
همچنین در حوزه فقه و احکام نیز توسط ایشان فعالیت زیادی صورت گرفت، به صورتی که شاهراههای جدیدی در این بستر گشوده شد که تاکنون نیز به راه خود ادامه داده است.
بدین ترتیب، شرایطی مناسب پیش آمد و معارف اسلامی بیش از هر وقت دیگر از طریق الهی خود منتشر گشت، به صورتی که بیشترین احادیث شیعه در تمام زمینه ها از امام صادق نقل گردیده و مذهب تشیع به نام مذهب جعفری و فقه تشیع به نام فقه جعفری خوانده می شود.

حاکمان معاصر

همانطور که گفته شد امام بین دو دوره عباسی و اموی و دوران گذار از امویان به عباسیان می زیست. ایشان ازمیان خلفای اموی با افراد زیر معاصر بود:
1- هشام بن عبدالملک (105- 125 ه. ق)
2- ولید بن یزید بن عبدالملک (125-126)
3- یزید بن ولید بن عبدالملک (126)
4- ابراهیم بن ولید بن عبدالملک (70 روز از سال 126)
5- مروان بن محمد (126-132)
و از خلفای عباسی نیز معاصر بود با :
1- عبدالله بن محمد مشهور به سفاح (132-137)
2- ابوجعفر مشهور به منصور دوانیقی (137-158)
نباید تصور کرد که امام به کلی خود را از جریانات و امور سیاسی دور نگه داشت، بلکه همواره از وقتهای مناسب برای ترویج حقانیت خود و بطلان هیأت حاکمه بهره می برد و بدین منظور نمایندگانی را نیز به مناطق مختلف بلاد اسلامی می فرستاد.
عباسیان برای کسب قدرت و محبوبیت در دلهای مردم از وجهه اهل بیت پیامبر استفاده می کردند و حتی شعارشان” الرضا فی آل محمّد” بود. آنان به دنبال اشخاصی با وجهه مردمی بودند که هم از بستگان پیامبر باشند و هم درمیان مردم محبوبیت داشته باشند. لذا بهترین شخص در نظر عباسیان امام صادق بود.

امام صادق پیشنهاد آنان را رد کردند و فرمودند: نه شما از یاران من هستید نه زمانه، زمانه من است. حتی برخی از بستگان آن حضرت نزدیک بود با این پیشنهاد ها فریب به خورند، اما امام با روشنگری خاص خود به آنان فهماندند که به ظاهر توجه نکنند. امام می دانست که عباسیان نیز هدفی جز رسیدن به قدرت ندارند و اگر شعار طرفداری از اهل بیت را مطرح می کنند، صرفاً به خاطر جلب حمایت توده های شیفته اهل بیت است. امام می دید که سران سیاسی و نظامی عباسیان در خط مستقیم اسلام و اهل بیت نیستند و لذا حاضر نبود با آنان همکاری کرده و به اقداماتشان مشروعیت بخشد.
چنانکه در تاریخ می بینیم که چه جنایاتی کردند و چه خونهایی ریختند تا پایه های عباسیان محکم گردد.
از حوادث مهم در زمان امامت حضرت، قیام عمویش زید بن علی است که شکست خورد و با شهادت زید به پایان رسید.

شهادت حضرت صادق علیه السلام

پس از به قدرت رسیدن عباسیان، همانطور که آن حضرت پیش بینی کرده بود فشار بر شیعیان افزایش یافت و با روی کار آمدن منصور این فشار به اوج خود رسید. امام نیز از این فشار ها مستثنی نبود. این دوران، یعنی چند سال آخر عمر آن حضرت بر خلاف دوران اولیه امامتشان،‌ دوره سختی ها و انزوای دوبارة آن حضرت و حرکت تشیع بود. منصور شیعیان را به شدت تحت کنترل قرار داده بود.سرانجام کار به جایی رسید که با تمام فشارها، منصور چاره ای ندید که امام صادق را که رهبر شیعیان بود از میان بردارد و بنابراین توسط عواملش حضرت را به شهادت رساند. آن حضرت در سن 65 سالگی در سال 148 هجری به شهادت رسید و در قبرستان معروف بقیع در کنار مرقد پدر و جدّ خودش مدفون گردید .
در زمینه فضایل و مکارم اخلاقی حضرت صادق روایات و وقایع بسیار زیادی نقل شده است. آن حضرت با رفتار کریمانه و خلق و خوی الهی خود بسیاری از افراد را به راه صحیح هدایت فرمود، به گونه ای که پیروان دیگر مکاتب و ادیان نیز زبان به مدح آن حضرت گشوده اند.

از  امام صادق علیه‏ السلام پرسیدند: کار خود را بر چه اساسى استوار ساخته‏ اى؟

فرمودند: بر چهار اصل

 فهمیدم که عمل مرا کسى دیگر انجام نمى ‏دهد پس (برای انجام آن) تلاش نمودم.

دانستم که خدا بر کار من آگاه است، پس (از انجام کارهای ناشایست) حیا کردم.

فهمیدم که روزى مرا دیگرى نمى‏ خورد پس آرام گرفتم.

دانستم که پایان کار من مرگ است پس براى آن آماده شدم.

بحار الانوار: ج75، ص228

رهبر انقلاب: روزهای سال، به طور طبیعی و به خودی خود همه مثل همند؛ این انسانها هستند، این اراده‌‌‌‌‌ها و مجاهدتهاست که یک روزی را از میان روزهای دیگر برمیکشد و آن را مشخص میکند، متمایز میکند، متفاوت میکند و مثل یک پرچمی نگه میدارد تا راهنمای دیگران باشد. روز عاشورا - دهم محرم - فی نفسه با روزهای دیگر فرقی ندارد؛ این حسین بن علی (علیه السّلام) است که به این روز جان میدهد، معنا میدهد. روز نهم دىِ امسال هم از همین قبیل است. این مردمند که ناگهان با یک حرکت روز نهم دی را هم متمایز میکنند. ١٣٨٨/١٠/١٩

‌‌

‌‌

یک میلیارد انسان در دنیا هستند که درباره ی خدا و پیامبر و نماز و حج و کعبه و قرآن و بسیاری از احکام دینی، با هم یک عقیده دارند، یک یاچند مورد اختلاف هم دارند. اینها بیایند همان چند اختلاف را بگیرند، با هم بجنگند، تا آن کسی که با اصل خدا و پیامبر (ص) و دین و همه چیز مخالف است، کار خودش را انجام بدهد. آیا این عاقلانه است؟ ما گفتیم یک عده از علما و متفکران دور هم بنشینند و در سطح علمی و فرهنگی، برای تقریب و نزدیک کردن ، ˈمؤسسه التقریب بین المذاهب الاسلامیّهˈ را به وجود آورند. چهار مذهب فقهی در اهل سنت هست، مذهب امامیه هست، مذهب زیدیه هست، مذاهب دیگر اسلامی هستند. اینهـا بنشینند ببینند، در مسایل علمی و دینی، چقـدر می توانند با یکدیگر همکاری و کار کنند. ما این مرکز را تشکیل دادیم. ان شاءالله برادرانی که مسوول این کار هستند و معین شده اند، آن را با قوت دنبال می کنند. این کار، کاری است که خدای متعال از آن راضی است و سرنوشت اسلام به این طور کارهاست. اگر مسلمین دست در دست هم بگذارند و با هم صمیمی باشند، ولو عقایدشان مخالف با یکدیگر باشد، اما آلت دست دشمن نشوند، دنیای اسلام سربلند خواهد شدˈ.

مقام معظم رهبری سیدعلی حسینی خامنه ای مدظله العالی

کلاس درسِ دشمن‌شناسی

?مروری بر سخنرانی روز گذشته رهبرانقلاب در دیدار دانش‌آموزان و دانشجویان

✍️نقش نوجوانان در دوره‌های مختلف انقلاب اسلامی
? الف) حوادث مهم ایام انقلاب
حضور در واقعه ۱۳ آبان و کشته شدن تعدادی از دانش آموزان
? ب) دوران دفاع مقدس
حضور نوجوان‌های ۱۴-۱۵ ‌ساله در میدان جنگ. بعضی مثل حسین فهمیده به شهادت رسیدند و بعضی به اسارت افتادند و مثل کوه?ایستادند.
?ج) بعد از جنگ تا امروز
حضور در بخشهای مختلف جامعه. خوب عمل میکنند و مسائل ریز و دقیق را میفهمند و تحلیل میکنند.

? تلاش دشمن برای انحراف نوجوانان ما:
?ترویج مواد مخدّر
?ترویج فحشا
?ترویج بازی‌های گمراه‌کننده‌ی رایانه‌ای و امثال اینها

✊?سه شرط لازم برای پیروز شدن نوجوانان ما بر ترفندهای دشمن:

?1️⃣ دشمن را بشناسید و فریب نخورید.
⚠️آمریکا به معنای واقعی کلمه دشمن ملت ایران است.
⚔️نمونه‌هایی از دشمنی آمریکا با ملت ایران:
1️⃣ کودتای 28 مرداد علیه مصدق
2️⃣ قضیه طبس
3️⃣ ساقط کردن هواپیمای مسافربری ما
4️⃣ ایجاد تحریم های مختلف از اول انقلاب تا امروز
5️⃣ نهایت خباثت در زمینه مذاکرات هسته‌ای و برجام
⚠️ تنها راه مقابله با آمریکا #ایستادگی است.

?2️⃣ خوب درس بخوانید، خوب کار بکنید.
?علم و علم‌آموزی یکی از اساسی‌ترین ابزارها و وسیله‌ها برای مواجهه‌ی با دشمنی‌ها است.
?بالا آمدن سطح علم در کشور، بنیه‌ی داخلی ملّت ایران را استحکام میبخشد.

?3️⃣ رابطه‌تان را با خدای متعال با توسّل، دعا، نماز خوب، توجّه، قرآن خواندن، کمک به بندگان خدا و با اجتناب از گناه تقویت کنید.۹۶/۸/۱۱

?در زمان خلافت عمر، جوانی به نزد او آمد و از مادرش شکایت کرد و ناله سر می‏داد که:

خدایا بین من و مادرم حکم کن.
عمر از او پرسید:

مگر مادرت چه کرده است⁉️
چرا درباره او شکایت می‏کنی⁉️

?جوان پاسخ داد: مادرم نه ماه مرا در شکم خود پرورده و دو سال تمام نیز شیر داده..
اکنون که بزرگ شده ‏ام و خوب و بد را تشخیص می‏دهم، مرا طرد کرده و می‏گوید تو فرزند من نیستی!
حال آنکه او مادر من و من فرزند او هستم.

?عمر دستور داد زن را بیاورند. زن که فهمید علت احضارش چیست، به همراه چهار برادرش و نیز چهل شاهد در محکمه حاضر شد.
عمر از جوان خواست تا ادعایش را مطرح نماید.
جوان گفته ‏های خود را تکرار کرد و قسم یاد کرد که این زن مادر من است.
?عمر به زن گفت:
شما در جواب چه می‏گویید؟

?زن پاسخ داد: خدا را شاهد می‏گیرم و به پیغمبر سوگند یاد می‏کنم که این پسر را نمی‏شناسم. او با چنین ادعایی می‏ خواهد مرا در بین قبیله و خویشاوندانم بی ‏آبرو سازد.
من زنی از خاندان قریشم و تابحال شوهر نکرده‏ام و هنوز هم ب‏اکره ام.
در چنین حالتی چگونه ممکن او فرزند من باشد؟!

?عمر پرسید: آیا شاهد داری؟
زن پاسخ داد: اینها همه گواهان و شهود من هستند.

آن چهل نفر شهادت دادند که پسر دروغ می‏گوید و نیز گواهی دادند که این زن شوهر نکرده و هنوز هم باکره است.

?عمر دستور داد که پسر را زندانی کنند تا درباره شهود تحقیق شود. اگر گواهان راست گفته باشند، پسر به عنوان مفتری مجازات گردد.

مأموران در حالی که پسر را به سوی زندان می ‏بردند،
با حضرت علی علیه‏ السلام برخورد نمودند. پسر فریاد زد:

?یا علی! به دادم برس، زیرا به من ظلم شده و شرح حال خود را بیان کرد.

حضرت فرمود: او را نزد عمر برگردانید. چون بازگردانده شد، عمر گفت: من دستور زندان داده بودم. برای چه او را آوردید

گفتند:حضرت علی علیه‏ السلام دستور داد برگردانیدو با دستور علی بن ابی‏طالب علیه‏السلام مخالفت نکنید.

?در این وقت حضرت علی علیه‏السلام وارد شد و دستور داد مادر جوان را احضار کنند. او را آوردند. آنگاه حضرت به پسر فرمود:

ادعای خود را بیان کن.
جوان دوباره تمام شرح حالش را بیان نمود.
حضرت علی علیه‏السلام رو به عمر کرد و گفت:
آیا مایلی من درباره این دو نفر قضاوت کنم؟

?عمر گفت: سبحان الله! چگونه مایل نباشم و حال آنکه از رسول خدا صلی الله علیه و آله وسلم شنیده ‏ام که فرمود:
علی بن ابی‏طالب علیه‏ السلام از همه شما داناتر است.

حضرت به زن فرمود: درباره ادعای خود شاهد داری؟

گفت: بلی! چهل شاهد دارم که همگی حاضرند. در این وقت شاهدان جلو آمدند و مانند دفعه پیش گواهی دادند.

?حضرت علی علیه ‏السلام فرمود: طبق رضای خداوند حکم می‏کنم. همان حکمی که رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم به من آموخته است.
سپس به زن فرمود: آیا در کارهای خود سرپرست و صاحب اختیار داری؟

زن پاسخ داد: بلی!
این چهار نفر برادران من هستند و در مورد من اختیار دارند. آنگاه حضرت به برادران زن فرمود:

آیا درباره خود و خواهرتان به من اجازه و اختیار می‏دهید؟
گفتند: بلی! شما درباره ما صاحب اختیار هستید.

?حضرت فرمود: به شهادت خدای بزرگ و به شهادت تمامی مردم که در این وقت در مجلس حاضرند این زن را به عقد ازدواج این پسر در آوردم و به مهریه چهارصد درهم وجه نقد که خود آن را می‏ پردازم. (البته عقد صورت ظاهری داشت).

سپس به قنبر فرمود: سریعا چهارصد درهم حاضر کن.

قنبر چهارصد درهم آورد. حضرت تمام پولها را در دست جوان ریخت.

?فرمود: این پولها را بگیر و در دامان زنت بریز و دست او را بگیر و ببر و دیگر نزد ما بر نگرد مگر آنکه آثار عروسی در تو باشد، یعنی غسل کرده برگردی.

پسر از جای خود حرکت کرد و پولها را در دامن زن ریخت و گفت:
برخیز! برویم.

?در این هنگام زن فریاد زد :

?«ألنار! ألنار!»
(آتش! آتش!)

ای پسر عموی پیغمبر آیا می‏ خواهی مرا همسر پسرم قرار دهی؟!

به خدا قسم! این جوان فرزند من است. برادرانم مرا به شخصی شوهر دادند که پدرش غلام آزاد شده ‏ای بود.

?این پسر را من از او آورده‏ ام. وقتی بچه بزرگ شد به من گفتند:

فرزند بودن او را انکار کن و من هم طبق دستور برادرانم چنین عملی را انجام دادم ولی اکنون اعتراف می‏کنم که او فرزند من است. دلم از مهر و علاقه او لبریز است.

✨مادر دست پسر را گرفت و از محکمه بیرون رفتند.

عمر گفت: «واعمراه، لولا علی لهلک عمر» «اگر علی نبود من هلاک شده بودم.»

#امام_علی علیه السلام

?#ازدواج_زني_با_پسرش

  “ﻋﺒﺪﺍﻟﻠﻪ اﺑﻦ ﻋﺒﺎﺱ” می گوید:
ﺭﻭﺯﯼ ﺑﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺩﺭ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﮐﻮﭼﻪ ﻫﺎﯼ ﻣﺪﻳﻨﻪ ﻣﯽ ﺭﻓﺘﻴﻢ ﮐﻪ علی(ع) ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺭﺳﻴﺪ ﻭ ﺑﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺍﻳﻦ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﻼﻡ ﮐﺮﺩ:
✨‏"ﺍَﻟﺴَّﻼﻡ ﻋﻠﻴﮏ ﻳﺎ ﺭﺳﻮﻝ ﺍﻟﻠّﻪ ﻭ ﺭحمة ﺍﻟﻠّﻪ ﻭ ﺑﺮﮐﺎﺗﻪ".✨
ﭘﻴﺎﻣﺒﺮ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﭘﺎﺳﺦ ﻓﺮﻣﻮﺩ:«ﻭ ﻋﻠﻴﮏَ ﺍﻟﺴَّﻼﻡ ﻳﺎ ﺍﻣﻴﺮالمؤمنین».

ﺍﺯ ﻟﻘﺒﯽ ﮐﻪ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﺑﻪ ﻋﻠﯽّ ابن ابیطالب ﺩﺍﺩ، ﺗﻌﺠﺐ ﮐﺮﺩﻡ ﻭ ﮔﻔﺘﻢ:
- ‏ﺍﯼ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ! ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭۂ ﭘﺴﺮﻋﻤﻮﻳﻢ ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺘﯽ، ﺍﺯ ﺭﻭﯼ ﻣﺤﺒﺖ ﻭ ﺩﻭﺳﺘﯽِ شخصی ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻮﺩ ﻳﺎ ﻟﻘﺒﯽ ﺍﺯ ﻧﺎحیۂ ﺧﺪﺍﻭﻧﺪ؟ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ(ص) ﻓﺮﻣﻮﺩ:
- “‏ﺑﻪ ﺧﺪﺍ ﺳﻮﮔﻨﺪ، ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭﺑﺎﺭۂ ﻋﻠﯽ ﮔﻔﺘﻢ ﺑﺎ ﭼﺸﻢ ﺧﻮﺩ ﺩﻳﺪﻩﺍﻡ."ﭘﺮﺳﻴﺪﻡ:‏ ﺍﯼ ﺭﺳﻮﻝ ﺧﺪﺍ ﭼﻪ ﺩﻳﺪﻳﺪ؟ پیاﻣﺒﺮ(ص) ﻓﺮﻣﻮﺩ:ﺩﺭ ﺷﺐ ﻣﻌﺮﺍﺝ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺩﺭﯼ ﺍﺯ ﺩﺭﻫﺎﯼ ﺑﻬﺸﺖ ﻧﻈﺮ ﻣﯽﮐﺮﺩﻡ، ﺭﻭﯼ ﺁﻥ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺑﻮﺩ:

« علیّ اﺑﻦ ﺍﺑﻴﻄﺎﻟﺐ ﺍﺯ ﻫﻔﺘﺎﺩﻫﺰﺍﺭ ﺳﺎﻝ قبلِ ﺧﻠﻘﺖ ﺁﺩﻡ، «ﺍﻣﻴﺮالمؤمنین» ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ.»
بحارالانوار، ج۳۷ ص۳۳۹

طایفه ای از یهود مسلمان شدند از آن جمله عبدالله بن سلام، اسد، ثعلبه، ابن بامین و ابن صوریا بودند که همگی خدمت رسول خدا (صلی الله علیه و آله) عرض کردند یا نبی الله حضرت موسی وصیت کرد به یوشع بن نون و او را جانشین خود قرار داد، وصی شما کیست یا رسول الله؟ و بعد از تو ولی و سرپرست ما کیست؟

در پاسخ این سؤال این آیه نازل شد:
«انما ولیکم الله و رسوله . . . و هم راکعون »

آنگاه رسول خدا فرمود برخیزید، همه برخاسته و به مسجد آمدند، مردی فقیر و سائل داشت از مسجد به طرف آن جناب می آمد، حضرت فرمود:

«فَقَالَ يَا سَائِلُ أَ مَا أَعْطَاكَ أَحَدٌ شَيْئاً قَالَ نَعَمْ هَذَا الْخَاتَمَ قَالَ مَنْ أَعْطَاكَهُ قَالَ أَعْطَانِيهِ ذَلِكَ الرَّجُلُ الَّذِي يُصَلِّي قَالَ عَلَى أَيِّ حَالٍ أَعْطَاكَ قَالَ كَانَ رَاكِعاً فَكَبَّرَ النَّبِي‏»

ای مرد آیا کسی به تو چیزی داده؟
عرض کرد: آری، این انگشتر را یک نفر همین اکنون به من داده، حضرت پرسید چه کسی؟ عرض کرد آن مردی که مشغول نماز است، پرسید در چه حالی به تو داد؟ عرض کرد در حال رکوع حضرت تكبیر گفت.
اهل مسجد همه تکبیر گفتند، حضرت رو به آن مردم کرد و فرمود: پس از من علی (صلوات الله علیه) ولی شماست، آنان نیز گفتند ما به خداوندی خدای تعالی و به نبوت محمد (صلی الله علیه و آله) و ولایت علی (صلوات الله علیه) راضی و خشنودیم. و داریم که عمر چهل بار در نماز صحنه سازی کرد و انگشتر داد تا بلکه آیه نازل شود آیه نازل نشد که نشد.

?امالي(شیخ صدوق)، ص۱۲۴
?تأويل الآيات، ص۱۵۸
?اثبات الهداة، ج‏۳، ص۵۸
?بحار الأنوار، ج‏۳۵، ص۱۸۳
?تفسير نور الثقلين، ج‏۱، ص۶۴۷.

ده فراز از توصیه های ماندگار امام راحل در نامه عرفانی به سیداحمدخمینی(ره)_1365:

? #پسرم
1⃣انکار مقامات اهل معرفت نکنى، که این شیوه جُهّال است
2⃣از خودخواهى و خودبینى به درآى که این ارث شیطان است
3⃣از خداى متعال استمداد کن که بى‏ مدد او کس به جایى نرسد
4⃣جوانى به اندازه ‏اى که باقى است استفاده کن که در پیرى همه چیز از دست مى‏ رود، حتى توجه به آخرت و خداى تعالى!
5⃣در جوانى که قدرت بیشتر دارى به مجاهدت برخیز
6⃣هیچ گاه به خود و عمل خود به چشم رضا منگر
7⃣هیچ گاه در خدمت به خلق اللَّه خود را طلبکار مدان که آنان به حقّ منّت بر ما دارند
8⃣خداوند حاضر است و عالم محضر او است
9⃣هر چه مقام معرفت بالا رود، احساس ناچیزى غیر او- خدای جلّ و علا- بیشتر شود
?از هواهاى نفسانیه که حدّ و حصر ندارد، بکاه، و از خداى متعال- جلّ و علا- استمداد کن که بى‏ مدد او کس به جایى نرسد. و نماز، این معراج عارفان و سفر عاشقان، راه وصول به این مقصد است.

?شادی روح امام راحل صلوات?

توکّل این است که شما راه بیفتید، عرق بریزید، تلاش کنید، آن‌وقت یقین داشته باشید که خدای متعال شما را کمک خواهد کرد

بیانات در دانشگاه افسرى و تربیت پاسداری امام حسین علیه‌السلام۳ /خرداد/۱۳۹۵

داستانک

کوهنوردی می‌‌خواست به قله‌ای بلندی صعود کند.

پس از سال‌ها تمرین و آمادگی، سفرش را آغاز کرد. به صعودش ادامه داد تا این که هوا کاملا تاریک شد. به جز تاریکی هیچ چیز دیده نمی‌شد. سیاهی شب همه جا را پوشانده بود و مرد نمی‌توانست چیزی ببیند حتی ماه و ستاره‌ها پشت انبوهی از ابر پنهان شده بودند.

کوهنورد همان‌طور که داشت بالا می‌رفت، در حالی که چیزی به فتح قله نمانده بود، پایش لیز خورد و با سرعت هر چه تمام‌تر سقوط کرد،

سقوط همچنان ادامه داشت که ناگهان دنباله طنابی که به دور کمرش حلقه خورده بود بین شاخه های درختی در شیب کوه گیر کرد و مانع از سقوط کاملش شد. در آن لحظات سنگین سکوت، که هیچ امیدی نداشت از ته دل فریاد زد: خدایا کمکم کن !

ندایی از دل آسمان پاسخ داد از من چه می‌خواهی؟

– نجاتم بده خدای من!

 – آیا به من ایمان داری؟

 – آری. همیشه به تو ایمان داشته‌ام

 – پس آن طناب دور کمرت را پاره کن! کوهنورد وحشت کرد. پاره شدن طناب یعنی سقوط بی‌تردید از فراز کیلومترها ارتفاع.

 گفت: خدایا نمی‌توانم.

خدا گفت: آیا به گفته من ایمان نداری؟

کوهنورد گفت: خدایا نمی توانم. نمی‌توانم.

روز بعد، گروه نجات گزارش داد که جسد منجمد شده یک کوهنورد در حالی پیدا شده که طنابی به دور کمرش حلقه شده بود و تنها دو متر با زمین فاصله داشت…

قال المفضّل بن عمر: قلت لأبي عبد اللَّه الصّادق: بِمَ يُعْرَفُ النّاجِي؟ قَالَ مَنْ كَانَ فِعْلُهُ لِقَوْلِهِ مُوَافِقاً فَأَثْبَتَ لَهُ الشّهَادَةَ وَ مَنْ لَمْ يَكُنْ فِعْلُهُ لِقَوْلِهِ مُوَافِقاً فَإِنّمَا ذَلِكَ مُسْتَوْدَعٌ. (اصول الکافی، ج 2 ص 414)

 (مفضّل بن عمر جعفى می گويد: از امام جعفر صاد‌ق (علیه السلام) پرسيدم! اهل نجات به چه علامت شناخته شود؟) بعضی از عقبات (قیامت) به راحتی نجات پیدا می کنند. چه کسی از این عقبات نجات پید‌ا می کند؟ حضرت فرمود: هر کس که گفتارش باکردارش یکسان باشد پس، می توان شهاد‌ت د‌اد که او اهل نجات است و هر کس که عملش با سخنش یکسان نسیت پس، همانا این است و جز این نیست که ایمان او عاریه ای است.

[ شرح حدیث از امام خامنه ای در مقدمه درس خارج ، برداشت از سایت Khamenei.ir ]

 شرح حدیث از مقام معظم رهبری حضرت آیت الله امام خامنه ای (مدظله العالی)
من وصیّة النّبی بامیرالمؤمنین علیهماالسّلام : يَا عَلِيُّ إِنَّ مِنَ الْيَقِينِ … لَا تَحْمَدَ أَحَداً بِمَا آتَاكَ اللَّهُ وَ لَا تَذُمَّ أَحَداً عَلَى مَا لَمْ يُؤْتِكَ اللَّهُ فَإِنَّ الرِّزْقَ لَا يَجُرُّهُ حِرْصُ حَرِيصٍ وَ لَا تَصْرِفُهُ كَرَاهَةُ كَارِهٍ إِنَّ اللَّهَ بِحُكْمِهِ وَ فَضْلِهِ جَعَلَ الرَّوْحَ وَ الْفَرَحَ فِي الْيَقِينِ وَ الرِّضَا وَ جَعَلَ الْهَمَّ وَ الْحَزَنَ فِي الشَّكِّ وَ السَّخَطِ . (بحارالأنوار ، علامه مجلسی ج 74 ص 63 ؛ )
ازسفارشات پیامبر صلی الله علیه و آله به آقا امیر المومنین علیه اسلام است که یا علی … از مراتب یقین یکی این است که آنچه را که خدا به تو عنایت کرده، دیگری را منعم آن نعمت ندانی و او را به‌خاطر آن نعمت حمد نکنی. و چیزی هم که خدای متعال از تو باز داشته و به تو نداده، تقصیر آن را گردن دیگری نیندازی و به‌خاطر آنچه که خدا به تو نداده، کسی را مذمّت نکنی. هیچ حرصی از سوی هیچ حریصی نمی‌تواند رزق را به‌سوی او بکشاند. همچنان که کراهت هیچ کارهی هم نمی‌تواند رزق را از کسی باز بدارد. - حُکم شاید به معنای حکمت و تدبیر الهی باشد - با حکم و فضل خود… خدای متعال آرامش زندگی و فرح و سُرور را در یقین و رضا قرار داده است. اگر انسان از حالت ریب و تردید و تزلزل روحی و اعتراض و نارضایی نسبت به همه حوادث زندگی خود خارج شد و به مقام رضا رسید، خدای متعال رَوْح و فرح - یعنی آرامش - را به او عنایت خواهد کرد. متقابلاً خدای متعال، همّ و حزن و اندوه و امثال اینها را، در شک - یعنی ضِدّ یقین، حالت دودلی و تردید - و سخط - یعنی خشمگین بودن از همه حوادث - قرار داده است. چنین انسانی، اگر خدا نیکی‌ای به او دهد، خشمگین است که چرا بیشتر نداد؛ اگر بدی‌ای به او قسمت کند، خشمگین است که چرا متوجّه او شد! برای رسیدن به رَوْح و فرح، بایستی انسان دنبال یقین و رضا بگردد.

[ شرح حدیث از امام خامنه ای مدظله العالی در مقدمه درس خارج فقه 28/06/1378‌ ]

در كتاب‌ «أمالي‌» شيخ‌ طوسي‌،… از حضرت‌ امام‌ جعفر صادق‌ عليه‌ السّلام‌ روايت‌ كرده‌اند كه‌: یک نفر آمد خدمت رسول خدا صلی الله علیه و آله ” فقیل له ان سعدبن معاذ قد مات” ( گفت سعدبن معاذ مرد. ) … حضرت خودش مراقب غسل این شهید عزیز شد. در حالي كه‌ رسول‌ خدا بدون‌ كفش‌، پاي‌ برهنه‌ و بدون‌ ردا جنازه سعدبن معاذ را تشییع می کردند، و گاهي‌ طرف‌ راست‌ تابوت‌ را مي‌گرفت‌ و گاهي‌ جانب‌ چپ‌ را می گرفتند و این جوری اظهار ارادت و علاقه می کردند .حضرت خودشان رفتند داخل قبر ، لَحْد معيّن‌ كرد و او را در لَحْد گذارد و خشت‌ها را يكي‌ پهلوي‌ ديگري‌ مي‌چيد و مي فرمود: به‌ من‌ سنگ‌ بدهيد، خاك‌ مرطوب بدهيد، که لحد را محکم کنم. حضرت فرمودند: … إنِّي‌ لَاعْلَمُ أَنَّهُ سَيَبْلَي‌ وَ يَصِلُ الْبِلَي‌ إلَيْهِ، می دانم این بدنش چند روز دیگر می پوسد امّا در عین حال این لحد را محکم می کنم . مهم این جمله است ( که در ادامه فرمودند) وَلَكِنَّ اللَهَ يُحِبُّ عَبْدًا إذَا عَمِلَ عَمَلاً أَحْكَمَهُ. (چون) ‌خدا دوست‌ می دارد آن بنده ای که‌ وقتی کاری را بعهده گرفت آن‌ کار را محكم‌ كاري‌ كند. این محکم کاری برای این است که خدا از محکم کاری خوشش می آید. والا چه محکم بکنی و چه نکنی این جسد پوسیده خواهد شد. آنچه از این حدیث مورد نظر ماست این که هر کاری که می کنید محکم کاری کنید. آدم درس هم که می خواند محکم کاری کند. درس هم که می گوید محکم کاری کند. کار اقتصادی هم که می کند محکم کاری کند . اطراف کار را رها نباید کرد . مشکل عمده ما در زمینه های مختلف و در بخشهای مختلف کشور که می بینید گاهی مشکلاتی وجود دارد ناشی از سهل انگاری و ناشی از دنبال نکردن کار است. والا اگر انسان کار را محکم انجام دهد کار پیش می رود.

[ شرح حدیث از امام خامنه ای در مقدمه درس خارج ، برداشت از سایت leader.ir ]

با آقا رفته بودیم کوه پیمایی.تعدادی از پاسداران با لباس شخصی جلوتر حرکت می کردند .فردی از روبرو می آمد؛یکی از پاسدارها مسیر او را عوض کرد و او را از مسیر دیگری راهنمایی کرد،آقا که این صحنه را دیدند به پاسدار گفتند :چرا راهش را کج کردید؟پاسدار جواب داد :ببخشیدایشان پاسخ دادند:<<این بخشیدن ها تا کی باید ادامه داشته باشد و با ناراحتی فراوانی گفتند :تا کی باید ببخشم حدیقف این بخشیدن ها کجاست؟اگر این آقا می آمد و یک سیلی به من میزد برای من قابل تحمل تر بود تا این که را هش را کج کردی.>>

نقل از حجت الاسلام مروی

سلامتی امام سیدعلی حسینی خامنه ای مدظله عالی صلوات

دو درهم!

فِی الکافی عَنِ الصَّادِقِ عَلیه‌ِالسَّلام : کَتَبَ رَجُلٌ إِلَی أَبِی‌ذَرٍّ یَا أَبَاذَرٍّ أَطرِفنِی بِشَیءٍ مِّنَ العِلم … اِجعَلِ الدُّنیا دِرهَمَین دِرهَماً أَنفَقتَهُ عَلَی عیَالِک وَ دِرهَماً قَدَّمتَهُ لِآخِرَتِک وَ الثّالِثُ یُضِرُّ وَ لَا یَنفَع لَا تُرِدهُ… ( الشافی ، صفحه‌ی 868 )

[حضرت صادق علیه‌السلام ] می‌فرمایند: یک نفری در نامه‌ای به جناب ابی‌ذر نوشت: از دانش و معرفتی که داری سخن طُرفه و تازه‌ای برای ما بیان کن. [ حضرت اباذر در فرازی از پاسخ به ایشان ] می ‌فرماید: همه‌ ی دنیا را دو درهم قرار بده؛ یعنی همه‌ ی موجودی خودت از دنیا - آنچه که از مال دنیا به دست می ‌آوری- را به دو قسم تقسیم کن؛ قسم سومی نداشته باشد. یک قسم آنچه که صرف می ‌کنی برای زندگی خودت و عیالت که این یک امر لازم و واجبی است و باید انجام بدهی. یک قسم هم آنچه که خرج می ‌کنی برای آخرتت. اگر شق سومی، راه سومی برای خرج پیدا کردی، این ضرر می ‌زند و فایده نمی ‌رساند. «لَا تُرِدهُ» دنبال آن نرو، آن را اراده نکن. حالا فرض بفرمایید این کارهای تشریفاتی زائدی که متأسفانه در بین مردم معمول است، انواع زوائد در زندگی ماها متأسفانه رایج است؛ در میان طبقات مختلف مردم؛ حالا چه مترفین و پول‌ دارها و کسانی که مملو از مال دنیا هستند، چه حتی طبقات متوسط و آنهایی که دستشان برسد. زوائد زیادی در زندگی هست، خرج می ‌کنند، از سفر برمی‌ گردند خرج ‌های زائد می ‌کنند، عروسی می‌ کنند خرج‌ های زائد می‌ کنند، در عزا خرج ‌های زائد می‌ کنند، که نه خیر آن به امور اداره ‌ی معیشت زندگی‌ شان - اهل و عیال و زندگی متعارف مردم- می ‌خورد، نه هم در راه خدا است؛ هیچ، تشریفات محض، اسراف محض. می‌ فرماید این آنی است که ضرر می ‌رساند.

[ روایت از / شرح حدیث از امام خامنه ای در مقدمه درس خارج ، برداشت از سایت Khamenei.ir ]

بیست جمله‌ی برگزیده از حضرت آیت‌الله خامنه‌ای را درباره «حماسه نهم دی»????

✅ * فتنه‌ها را باید با روشنگری خاموش کرد. هر جا روشنگری باشد، فتنه‌انگیز دستش کوتاه میشود. ۱۳۷۸/۰۵/۰۸

✅ * دنیاطلبان برای اینکه به مقاصد خودشان برسند، در جامعه فتنه ایجاد میکنند؛ جنگها، تبلیغات دروغین، سیاست‌بازیهای ناجوانمردانه؛ اینها ناشی از همین دنیاطلبیهاست. ۱۳۸۷/۰۶/۲۹

✅ * در اوائل حوادث بعد از انتخابات ۸۸ اولین کاری که شد، تردیدافکنی در کار مسئولین رسمی کشور بود؛ در کار شورای نگهبان، در کار وزارت کشور. این تردیدافکنیها خیلی مضر است؛ دشمن این را میخواهد. ۱۳۸۸/۰۹/۰۴

✅ * در شرائط فتنه، کار دشوارتر است؛ تشخیص دشوارتر است. البته خدای متعال حجت را همیشه تمام میکند؛ هیچ وقت نمیگذارد مردم از خدای متعال طلبگار باشند و بگویند تو حجت را برای ما تمام نکردی، راهنما نفرستادی، ما از این جهت گمراه شدیم. ۱۳۸۸/۱۰/۱۹

✅ * فتنه معنایش این است که یک عده‌ای بیایند با ظاهرِ دوست و باطنِ دشمن وارد میدان شوند، فضا را غبارآلود کنند؛ در این فضای غبارآلود، دشمن صریح بتواند چهره‌ی خودش را پنهان کند، وارد میدان شود و ضربه بزند. ۱۳۸۸/۱۰/۲۹

✅ * وقتی در داخل محیط فتنه، کسانی با زبانشان صریحاً اسلام و شعارهای نظام جمهوری اسلامی را نفی میکنند، با عملشان هم جمهوریت و یک انتخابات را زیر سؤال میبرند، وقتی این پدیده در جامعه ظاهر شد، انتظار از خواص این است که مرزشان را مشخص کنند، موضعشان را مشخص کنند. ۱۳۸۸/۱۰/۲۹

✅ * مهمترین هدف از حوادث دوران فتنه‌ی بعد از انتخابات ۸۸ این بود که بین آحاد ملت شکاف بیندازند؛ سعیشان این بود. میخواستند بین آحاد مردم شکاف بیندازند، و نتوانستند. ۱۳۸۸/۱۱/۱۹

✅ * آن کسانی که در مقابل عظمت ملت ایران، در مقابل کار بزرگ ملت ایران در انتخابات ایستادند، آنها بخشی از ملت نیستند؛ افرادی هستند یا ضد انقلاب صریح، یا کسانی که بر اثر جهالت خود، بر اثر لجاجت خود، کار ضد انقلاب را میکنند؛ ربطی به توده‌ی مردم ندارند. ۱۳۸۸/۱۱/۱۹

✅ * شما دیدید فتنه‌ای به وجود آمد، کارهائی شد، تلاشهائی شد، آمریکا از فتنه‌گران دفاع کرد، انگلیس دفاع کرد، قدرتهای غربی، منافقین و سلطنت‌طلبها دفاع کردند؛ نتیجه چه شد؟ نتیجه این شد که در مقابل همه‌ی این اتحاد و اتفاق نامیمون، مردم عزیز ما، ملت بزرگ ما در روز نهم دی، در روز بیست و دوی بهمن، آنچنان عظمتی از خودشان نشان دادند که دنیا را خیره کرد. ۱۳۸۹/۰۳/۱۴

✅ * باید حواسمان را جمع کنیم، بفهمیم که: «من نام لم ینم عنه»؛ اگر ما اینجا خواب برویم، جبهه‌ی دشمن، پشت سنگر خودش معلوم نیست خواب رفته باشد؛ او بیدار است، علیه ما توطئه خواهد کرد. به نظر من، فتنه‌ی سال ۸۸ هم همین بود؛ برای ما یک زنگ بود، یک زنگ بیدارباش بود. ۱۳۸۹/۰۶/۲۵

✅ * گناه بزرگی که برخی از دست‌اندرکاران فتنه‌ها در کشور انجام میدهند، امیدوار کردن دشمن است؛ دشمن را امیدوار میکنند که میتواند منفذی در بین مردم، در بین عوامل گوناگون، در بین مسئولان نظام باز کند. ۱۳۸۹/۱۰/۰۸

✅ * مردم ما در مقابله‌ی با فتنه، خودشان به پا خاستند. نهم دی در سرتاسر کشور مشت محکمی به دهان فتنه‌گران زد. این کار را خود مردم کردند. این حرکت یک حرکت خودجوش بود؛ این خیلی معنا دارد؛ این نشانه‌ی این است که این مردم بیدارند، هشیارند. ۱۳۸۹/۱۰/۰۸

✅ * حادثه‌ی نهم دی یک حادثه‌ی عجیبی است؛ به خاطر دلبستگی مردم به نظام بود. اینها نشان دهنده‌ی اعتماد مردم است. متأسفانه میشنویم همین طور در اظهارات مصلحت‌جویانه، مکرر میگویند: آقا اعتمادِ از دست رفته‌ی مردم را برگردانید! کدام اعتمادِ از دست رفته؟! مردم به نظام اعتماد دارند، نظام را دوست دارند، از نظام دفاع میکنند. ۱۳۹۰/۰۵/۱۶

✅ * در فتنه‌ی ۸۸، دو روز بعد از حوادث عاشورا، قضیه‌ی عظیم نهم دی به راه افتاد. همان وقت بعضی از ناظران خارجی که از نزدیک دیده بودند، در مطبوعات غربی نوشتند و ما دیدیم، که گفته بودند آنچه در نهم دی در ایران پیش آمد، جز در تشییع جنازه‌ی امام، چنین اجتماعی، چنین شوری دیده نشده بود. این را مردم کردند. حضور مردم اینجوری است. ۱۳۹۰/۰۷/۲۰

✅ * یکی از خصوصیاتی که در حادثه‌ی ۹ دی هست، که باز آن را کاملاً به حوادث انقلاب نزدیک میکند، مسئله‌ی عاشوراست. یعنی در حوادث اول انقلاب هم محرّم پیش آمد و امام آن نکته‌ی عظیمِ عجیبِ تاریخی را بیان کردند: «ماهی که خون بر شمشیر پیروز است». ۱۳۹۰/۰۹/۲۱

✅ * ۹ دی یک نمونه‌ای بود از همان خصوصیتی که در خود انقلاب وجود داشت؛ یعنی مردم احساس وظیفه‌ی دینی کردند و دنبال این وظیفه، عمل صالحِ خودشان را انجام دادند. عمل صالح این بود که توی خیابان بیایند، نشان بدهند، بگویند مردم ایران اینند. ۱۳۹۰/۰۹/۲۱

… قَالَ أَبُو جَعْفَرٍ ع لَمَّا حَضَرَتْ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ ع الْوَفَاةُ ضَمَّنِی إِلَی صَدْرِهِ وَ قَالَ یَا بُنَیَّ أُوصِیکَ بِمَا أَوْصَانِی بِهِ أَبِی حِینَ حَضَرَتْهُ الْوَفَاةُ وَ بِمَا ذَکَرَ أَنَّ أَبَاهُ أَوْصَاهُ بِهِ فقال : یَا بُنَیَّ ! «یا بُنَیَّ إِیَّاکَ وَ ظُلْمَ مَنْ لَا یَجِدُ عَلَیْکَ نَاصِراً إِلَّا اللَّهَ». ( امالی شیخ صدوق ، ص 249 )

امام باقر علیه السلام فرمود: زمانی که وفات پدرم امام سجاد علیه السلام فرا رسید مرا به سینه خود چسباند و فرمود: ای پسرکم! می خواهم تو را وصیّت کنم به آنچیزی که پدرم قبل از اینکه از دنیا برود، مرا به آن وصیت کرد. و حسین بن علی علیه السلام هم به پسرشان فرمودند: این حرف را پدرم به من وصیت کرد . یعنی این قدر مهم است که امامان علیهم السلام نسل در نسل این سخن را به یکدیگر منتقل کردند. و آن وصیت این است: ای پسرم! ظلم در همه اشکالش گناه کبیره است. اما این ظلم، ظلمی است که امامان وظیفه می دانند بر حذر داشتنِ آن را به امام بعد از خود به طور مؤکد منتقل کنند. ظلم به کسی(است) که هیچ کس را جز خدا ندارد. بعضی مظلومان کسانی را دارند که می توانند از آنها دفاع کنند. یا پارتی دارد، قوم و خویش دارند، طایفه دارند،از آنها دفاع می کند؛اگر به این هم ظلم کردید بلا شک حرامِ کبیره انجام گرفته است. اما این کجا و ظلم به کسی که می داند هیچ کس را ندارد ، یعنی از شما به هیچ کس نمی تواند شکایت کند. کسانی که مسئولیت در دستگاههای مختلف دارند ، یا مسئول هم نیستند ، شخصِ دارای اعتباری در جامعه هستند؛ یا … این فرد اگر ظلمی به کسی بکند ، هیچ کس احتمال نمی دهد که این آدم ظلم کرده است؛ آن مظلوم اگر شکایت هم بکند،همه می گویند ،اشتباه کردی، حق با ایشان است.این طرفی که مورد ظلم این آدم قرار گرفته ،(در چنین شرایطی) هیچ کس را جز خدا ندارد، فقط می تواند به خدای متعال عرض بکند ، پروردگارا! تو می دانی که به من ظلم کردند. هیچ کس دیگر را ندارم . فرمود : از این ظلم بپرهیز!

[ شرح حدیث از امام خامنه ای مدظلّه العالی در مقدمه درس خارج ، تاریخ 14 / 11/93 ]

آنجا کسی به شما چیزی نخواهد داد!

قال علی علیه السلام : ایها الناس ! إنَّ الدُّنيا دارُ فَناءٍ وَالآخِرَةَ دارُ بَقاءٍ، فَخُذوا مِن مَمَرِّكُم لِمَقَرِّكُم؛ بدانيد كه دنيا، سراى نيستى است و آخرت، سراى ماندگارى. پس، از گذرگاهتان براى اقامتگاهتان [توشه] برگيريد.

این چیزی نیست که انسانها با مراجعه به عقل و وجدان خودشان نتوانند آن را درک کنند. این را همه می دانند که دنیا دار فناء است ولی بیان این مطلب از کسی مثل امیر المؤمنین علیه السلام برای این است که ما روی آن فکر کنیم و بر آن ترتیب اثر دهیم. در یک مسافر خانه ای که یک روز، ده روز مثلاً توقف بکند ،این جا وسایلتان را مرتب می کنید، منظم می کنید، امّا آیا مشغول رنگ آمیزی دیوارها هم می شـوید؟ اگـر گـوشه ای از این اتاق احتیاج به یک کار اساسی داشته باشـد، آن را هم انجام می دهید؟ وقتی دنیا دارِ فنا شد و توجه کردیم به این، این یک لوازمی دارد، دلبستگی به این مرکزِ فنا و آنجایی که باقیماندنی نیست، طبعاً از نظر یک انسان عاقل و خردمند مردود است. لذا می گویند، بدانید! از اینجا باید گذشت، باید عبور کرد وَالآخِرَهَ دارُ بَقاءٍ، آنجایی که منزل ماست و بناست تا ابد الدهر آنجا بمانیم آن عبارت است از، آخرت؛ پس هر کاری می کنیم باید برای آن جا بکنیم. فَخُذوا مِن مَمَرِّكُم لِمَقَرِّكُم ، از این جاده دارید عبور می کنید برای اینکه به سرمنزلی برسید که آنجا محل استقرار شماست. در این راه چیزهایی هست، وسائل لازم زندگی هست که آنجا نیاز به آن دارید؛ که اگر از بین راه و در این جاده آنها را فراهم نکردید آنجا دستتان خالی خواهد ماند. آنجا کسی به شما چیزی نخواهد داد.

[ شرح حدیث از امام خامنه ای مدظله العالی در مقدمه درس خارج ، 21/10/93 ]