ملتفت نیست که دارد چه می سازد !
… قال علی عليه السلام : كَم مِن غافِلٍ يَنسِجُ ثَوبا لِيَلبَسَهُ و إنّما هُو كَفَنُهُ ! و يَبنِي بَيتاً لِيَسكُنَهُ و إنّما هو مَوضِعُ قَبرِهِ ! ( امالی شیخ صدوق ، ص 172 )
این روایت دو جمله بیشتر نیست . برای غفلت زدائی از ما انسانهای غافل است که به فکر مرگ باشیم. می خواهد انسانها را به حقیقت مردن متوجه بکند، این واقعیتِ قطعیِ همگانی که در عین قطعی بودن و همگانی بودن در نزد همه یا اغلب (مردم) مغفول است ! راه می رویم ، حرف می زنیم ، کار می کنیم مثل کسانی که بناست تا ابد زنده بماند ، فکر مرگ نیستیم. این عیب بزرگی است. برای این که ما را از این غفلت خارج کنند ، این کلمات را بیان کردند. فایده تذکرِ به مرگ این است که انسان یک قدری در مورد عمل ِ خود و کارهایی که می کند و نیّت های خود و رفتارهای خود تأمّل می کند. وقتی فهمیدیم (که) به جایی (خواهیم رسید) که در آنجا هیچ عملی دیگر از ما ساخته نیست (و) به کلی دست ما بسته است (و) دیگر کاری از ما ساخته نیست … مرگ هم مخصوص پیرمردها و پیرزن ها نیست، البته احتمالِ مردن در ما پیرها بیش از شما جوان هاست،امّا در مورد جوانها این احتمال منتفی نیست…بنابراین مرگ برای همه است… فرمایش امیرالمومنین عليه السلام این است : اى بسا انسانِ غافلى كه پارچه اى را مى بافد برای این که آن را لباس کند ، (اما) همان لباس كفن او مى شود. و يَبنِي بَيتاً لِيَسكُنَهُ ، بنائی را مى سازد که در آن زندگی کند ، سالها لذت ببرد ، امّا ، و إنّما هو مَوضِعُ قَبرِهِ ! همین بنا محل قبر اوست ، ملتفت نیست که دارد چه می سازد.! این برای نشان دادن بی اعتباری دنیاست. به این ها باید توجّه کرد.
[ شرح حدیث از امام خامنه ای مدظلّه العالی ، در مقدمه درس خارج ، 15 / 10/ 93 ]
آخرین نظرات