حوزه علمیه نرجس خاتون (س) شهریار

مال حرام به سبب تاثير شگرف منفي که در زندگي بشر دارد، يکي از مباحث مهم در فقه زندگي است. احکام بسياري در منابع اسلامي براي تبيين اين مهم وجود دارد؛ چرا که انسان بايد در اين حوزه بيشترين توجه و دقت را داشته باشد تا زندگي پاک و سالمي در دنيا ايجاد و مسير کمال را به خوبي بپيمايد.

1- کم ارزش شدن نماز:

نماز ستون دين و وسيله قبولي همه اعمال ما نزد خداوند باري تعالي است که درحديث شريفي از امام محمد باقر عليه السلام آمده است که مي فرمايند :«اِنَّ اَوَّلَ مَا يُحَاسِبُ بِهِ العَبدُ اَلصَّلاةُ فَاِن قُبِلَت قُبِلَ مَا سَوَاهَا» اولين چيزي که(در روز قيامت) از بنده مورد حسابرسي قرار مي گيرد، نماز است. اگر نماز پذيرفته شود، مابقي (اعمال) نيز پذيرفته مي شود.(10)

رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: «مَنْ أَكَلَ لُقْمَةَ حَرَامٍ لَمْ تُقْبَلْ لَهُ صَلَاةٌ أَرْبَعِينَ لَيْلَةً؛ وَ لَمْ تُسْتَجَبْ لَهُ دَعْوَةٌ أَرْبَعِينَ صَبَاحاً وَ كُلُّ لَحْمٍ يُنْبِتُهُ الْحَرَامُ فَالنَّارُ أَوْلَى بِهِ» نماز کسي که لقمه‌اش حرام است تا چهل روز از ارزش چنداني برخوردار نيست؛ و تا چهل روز دعاي او مستجاب نمي گردد و هر مقدار از بدن که پرورش يافته لقمه حرام باشد سزاوار آتش و سوختن است.

  2- سنگدلي و قساوت قلب :

سنگدلي و قساوت قلب، يکي ديگر از آثار شومي است که بر اثر مال و لقمه حرام، وجود انسان  را فرا مي گيرد و او را در ورطه شقاوت و بدبختي گرفتار مي کند. روايتي وجود دارد که اگر آن را در کنار اين روايت قرار دهيم نتيجه اي حاصل        مي شود که آن را حضرت اباعبدالله الحسين عليه السلام در کربلا و در تحليل جنايات کوفيان بيان فرمودند. آن روايت اين است که امام صادق عليه السلام فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَا يَسْتَجِيبُ دُعَاءً بِظَهْرِ قَلْبٍ قَاسٍ» خداوند متعال دعايي را که از قلبي سخت و بي رحم برخاسته باشد اجابت نمي کند

3-مشمول لعنت فرشتگان :

 از ديگر آثار مال و لقمه حرام اين است که فرشتگان الهي خورنده اين مال را لعنت مي کنند و از خداي منان محروم شدن از حلال هاي بي شمارش رابراي او طلب مي نمايند .

 رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: «إِذَا وَقَعَتِ اللُّقْمَةُ مِنْ حَرَامٍ فِي جَوْفِ الْعَبْدِ لَعَنَهُ كُلُّ مَلَكٍ فِي السَّمَاوَاتِ وَ فِي الْأَرْضِ» هرگاه لقمه اي حرام در شکم بنده اي از بندگان خدا قرار گيرد تمام فرشتگان زمين و آسمان او را لعنت مي کنند.

يعني دوري شخص حرامخوار از رحمت الهي را از خداوند منان درخواست مي کنند. شايد علتش اين باشد که دست به دعا بر  مي دارند و به خداوند متعال عرضه مي دارند که خدايا اين شخصي که غرق در نعمت هاي حلال توست اما دست به حرام دراز کرده را از آن حلال هاي بي شمارت محروم کن!

4-ساخت بناي عبادت روي ماسه هاي روان :

رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: «اَلْعِبَادَةُ مَعَ أَكْلِ الْحَرَامِ كَالْبِنَاءِ عَلَى الرَّمْلِ» عبادت کسي که حرام خواري       مي کند مانند ساختماني است که بر روي شنزاري روان بنا شده باشد.(46)

بي شک چنين ساختماني آن چنان سست و لرزان است که با اندک حرکتي فرو ريخته و چيزي از آن باقي نمي ماند و اگر هم چيزي از آن بماند يقيناً فايده اي براي صاحبش نخواهد داشت. با توجه به اين روايت شريف و آيه اي از قرآن کريم که خداوند متعال مي فرمايد « مَنْ أَسَّسَ بُنْيانَهُ عَلى‏ شَفا جُرُفٍ هارٍ فَانْهارَ بِهِ في‏ نارِ جَهَنَّمَ» كسى كه بنياد[امورش‏] را بر لب پرتگاهى سست و فرو ريختنى نهاده! آن بنا با بناكننده‏اش در جهنم سقوط مى‏كند.(47) به دست مي آيد که در فرهنگ قرآن کريم چنين کسي که هم عابد است و هم حرام خوار؛ عبادتش سودي به حال او نخواهدکرد و بزودي خودش به همراه ساختمان عبادتش به قعر جهنم سقوط خواهند کرد.

5- عبادت هايي که براي آن عذاب مي نويسند :

غفلت از طهارت مال و گرفتار شدن به لقمه حرام باعث مي شود که کارهاي خير را از ما نپذيرند و حتي به عوض آنها ، گناه در نامه اعمال ما ثبت شود.

رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: «مَنِ اكْتَسَبَ مَالاً حَرَاماً لَمْ يَقْبَلِ اللَّهُ مِنْهُ صَدَقَةً وَ لَا عِتْقاً وَ لَا حَجّاً وَ لَا اعْتِمَاراً وَ كَتَبَ اللَّهُ بِعَدَدِ أَجْزَاءِ ذَلِكَ أَوْزَاراً وَ مَا بَقِيَ مِنْهُ بَعْدَ مَوْتِهِ كَانَ زَادَهُ إِلَى النَّارِ» کسي که کسبش حرام است خداوند هيچ كار خيرى را از او نمى‏پذيرد، چه آن کار صدقه باشد چه آزاد كردن بنده؛ حج باشد يا عمره و خداوند متعال به عوض پاداش اين كارها، گناه براى او ثبت مى‏كند و آنچه پس از مرگش باقى مى‏ماند توشه دوزخ او خواهد بود.

   6- محروميت از دوستي امام علي  :

اميرالمومنين (عليه السلام) مي فرمودند: «لَيْسَ بِوَلِيٍّ لِي مَنْ أَكَلَ مَالَ مُؤْمِنٍ حَرَاماً» کسي که به حرام، مال مومني را بخورد هرگز دوستدار من نيست.(50)

7- ورود حرام خوار به بهشت ممنوع :

رسول خدا صلي الله عليه و آله و سلم فرمودند: «إِنَّ اللَّهَ حَرَّمَ الْجَنَّةَ أَنْ يَدْخُلَهَا جَسَدٌ غُذِّيَ بِحَرَامٍ» همانا خداوند ورود بدني را که از حرام تغذيه کرده به بهشت ممنوع کرده است.(51)

8-حرام خوار محروم از ديدار و کوثر و شفاعت :

آلودگي به لقمه حرام انسان را در روز قيامت از مصاحبت پيامبر رحمت صلي الله عليه و آله  و سلم و شفاعت خاندان با کرامتش دور مي سازد و در آن لحظات حساسي که جز کرامت اهل بيت عليهم السلام فرياد رسمان نخواهد بود، لقمه حرام ما را از اين نعمت بي بهره مي کند.

اميرالمومنين عليه السلام در وصيت خود به امام حسن عليه السلام فرمودند: «وَ لَا يَرِدُ عَلَى رَسُولِ اللَّهِ ص مَنْ أَكَلَ مَالاً حَرَاماً لَا وَ اللَّهِ لَا وَ اللَّهِ لَا وَ اللَّهِ وَ لَا يَشْرَبُ مِنْ حَوْضِهِ وَ لَا يَنَالُ شَفَاعَتَهُ » به خدا سوگند، به خدا سوگند، به خدا سوگند کسي که ذره اي مال حرام بخورد در قيامت از رسول خدا صلي الله عليه و آله دور مي افتد و از حوض کوثر نمي نوشد و مشمول شفاعت آن حضرت نمي گردد.