حوزه علمیه نرجس خاتون (س) شهریار

حضور بسیجیان مدرسه علمیه نرجس خاتون ( سلام الله علیها ) در همایش بزرگداشت گردهمایی طلاب و روحانیون بسیجی روز ۹ دی۱۳۹۵ ، با همکاری سازمان بسیج طلاب استان تهران و با حضور طلاب و اساتید حوزه های علمیه این استان، در سپاه سید الشهداء شهرری، برگزارگردید.

سخنرانان ویژه این همایش بزرگ، حجت الاسلام و المسلمین نظری نماینده ولی فقیه درسپاه پاسداران سید اشهداء ضمن خوش آمد گویی و برگزاری این برنامه در این روز به دلیل عظمت و یکپارچگی و افتخار آفرینی مردم وتبدیل شدن این روز به یوم الله اشاره نمودند و پس از آن ، سردار سنایی راد معاونت سیاسی نمایندگی ولایت فقیه در سپاه پاسداران به تبیین رویداد مهم روز بصیرت پرداخته و اظهار داشتند در این فتنه دشمن به صورت نیابتی برای قدرت طلبی و نا امن کردن جامعه به جنگ پرداخته ولی مردم فهیم ایران باوجود تمام مشکلات اقتصادی و معیشتی ،و با بصیرت ،حماسه پر شور و افتخار نهم دی را آفریدند .

ایشان در ادامه به شهدای این روز اشاره و یاد و خاطر ایشان را گرامی داشتند.

در نهایت حجت الاسلام دارابکلایی جانشین بسیج طلاب کشور  بیان نمودند:کشور در موقعیت حساسی قرار دارد از طرفی بحث غرب آسیا و جهان اسلام و از طرفی بحث درونی ، بسیج طلاب سعی نموده با برقراری دوره های تربیت مربی بزرگترین ماموریت خود یعنی ایجاد امید و نشاط در مردم و سوق دادن مردم به دفاع از حکومت دینی و دین پروری و بصیرت افزایی را ترویج دهد.

دوست داشتم از نزدیک ببینم!

… می‌خواست بیدارش کند. نمی‌گذاشتم. بحث‌مان بالا گرفت. گفتم: « مگر تو نمی‌دانی او چقدر کم می‌خوابه؟!» صدای محمود از توی اتاق بلند شد: «آن بیرون چه خبره؟» به طرف گفتم: «آخرش کار خودت را کردی؟!» درِ اتاق را باز کردم. گفتم: « یه بسیجیه، می‌گه با شما کار داره.» آمد دم در؛ گفت: «من در خدمتم.» طرف خیلی خونسرد گفت: «راستش می‌خواستم با شما عکس بگیرم.» محمود دمپایی پایش کرد و گفت: «کجا می‌خواهی عکس بگیری؟» گفت: «توی محوطه.» چهار – پنج بار کشاندش این طرف و آن طرف تا بالاخره عکسش را گرفت. محمود که برگشت رفتم سراغش. ناراحت و دمغ گفتم: « ارزشش را داشت به خاطر یک عکس فرمانده‌ی تیپ را از خواب بیدار کنی و هی ببریش این ور و آن ور؟» سرش را انداخت پایین و گفت: « راستش شنیده بودم آدم فروتنیه، ولی دوست داشتم از نزدیک ببینم.»

[ سعید عاکف، سالكان ملك اعظم 1 «شهید محمود کاوه» ، انتشارات ملک اعظم، چاپ دوازدهم ،1389 ، ص 47 ]

تو نیکی می کن و در دجله انداز

آیت الله سید محمد باقر شفتی درایام تحصیل خود در نجف و اصفهان به قدری فقیر بود که غالبا لباس او از زیادی وصله به رنگهای مختلف جلوه می کرد، گاهی ازشدت گرسنگی و ضعف غش می کرد، ولی فقر خود را کتمان می نمود و به کسی نمی گفت. روزی درمدرسه علمیه اصفهان، پول نماز وحشتی بین طلاب تقسیم می کردند، وجه مختصری از این ناحیه به اورسید، چون مدتی بود گوشت نخورده بود، به بازار رفت و با آن پول جگر گوسفندی را خرید و به مدرسه بازگشت، درمسیر راه ناگاه درکنار کوچه ای چشمش به سگی افتاد که بچه های او به روی سینه او افتاده وشیر می خوردند، ولی از سگ بیش ازمشتی استخوان باقی نمانده بود و از ضعف، قدرت حرکت نداشت. حجه الاسلام به خود خطاب کرده وگفت: اگر از روی انصاف داوری کنی، این سگ برای خوردن جگر از تو سزاوارتر است، زیرا هم خودش و هم بچه هایش گرسنه اند، از این رو جگر را قطعه قطعه کرد و جلو آن سگ انداخت. خود ایشان نقل می کند: وقتی که پاره های جگر را نزد سگ انداختم گویی اورا طوری یافتم که سربه آسمان بلند کرد و صدائی نمود، من دریافتم که او درحق من دعا می کند. ازاین جریان چندان نگذشت که یکی از بزرگان، از زادگاه خودم شفت مبلغ دویست تومان برای من فرستاد وپیام داد که من راضی نیستم از عین این پول مصرف کنی، بلکه آن را نزد تاجری بگذار تا با آن تجارت کند و از سود تجارت، از او بگیر و مصرف کن. من به همین سفارش عمل کردم، به قدری وضع مالی من خوب شد که ازسود تجارتی آن پول، مبلغ هنگفتی بدستم آمد و با آن حدود هزار دکان وکاروانسرا خریدم و یک روستا را در اطراف محلمان بنام گروند به طور دربست خریداری نمودم، که اجاره کشاورزی آن هرسال نهصد خروار برنج می شد، دارای اهل و فرزندان شدم و قریب صد نفر از در خانه من نان می خوردند، تمام این ثروت و مکنت بر اثر ترحمی بودکه من به آن سگ گرسنه نمودم، واو را برخودم ترجیح دادم.

تو نیکی می کن و در دجله انداز که ایزد در بیابانت دهد باز

[ اقتباس ازکتاب صدویک حکایت ص 158 ]

دو درهم!

فِی الکافی عَنِ الصَّادِقِ عَلیه‌ِالسَّلام : کَتَبَ رَجُلٌ إِلَی أَبِی‌ذَرٍّ یَا أَبَاذَرٍّ أَطرِفنِی بِشَیءٍ مِّنَ العِلم … اِجعَلِ الدُّنیا دِرهَمَین دِرهَماً أَنفَقتَهُ عَلَی عیَالِک وَ دِرهَماً قَدَّمتَهُ لِآخِرَتِک وَ الثّالِثُ یُضِرُّ وَ لَا یَنفَع لَا تُرِدهُ… ( الشافی ، صفحه‌ی 868 )

[حضرت صادق علیه‌السلام ] می‌فرمایند: یک نفری در نامه‌ای به جناب ابی‌ذر نوشت: از دانش و معرفتی که داری سخن طُرفه و تازه‌ای برای ما بیان کن. [ حضرت اباذر در فرازی از پاسخ به ایشان ] می ‌فرماید: همه‌ ی دنیا را دو درهم قرار بده؛ یعنی همه‌ ی موجودی خودت از دنیا - آنچه که از مال دنیا به دست می ‌آوری- را به دو قسم تقسیم کن؛ قسم سومی نداشته باشد. یک قسم آنچه که صرف می ‌کنی برای زندگی خودت و عیالت که این یک امر لازم و واجبی است و باید انجام بدهی. یک قسم هم آنچه که خرج می ‌کنی برای آخرتت. اگر شق سومی، راه سومی برای خرج پیدا کردی، این ضرر می ‌زند و فایده نمی ‌رساند. «لَا تُرِدهُ» دنبال آن نرو، آن را اراده نکن. حالا فرض بفرمایید این کارهای تشریفاتی زائدی که متأسفانه در بین مردم معمول است، انواع زوائد در زندگی ماها متأسفانه رایج است؛ در میان طبقات مختلف مردم؛ حالا چه مترفین و پول‌ دارها و کسانی که مملو از مال دنیا هستند، چه حتی طبقات متوسط و آنهایی که دستشان برسد. زوائد زیادی در زندگی هست، خرج می ‌کنند، از سفر برمی‌ گردند خرج ‌های زائد می ‌کنند، عروسی می‌ کنند خرج‌ های زائد می‌ کنند، در عزا خرج ‌های زائد می‌ کنند، که نه خیر آن به امور اداره ‌ی معیشت زندگی‌ شان - اهل و عیال و زندگی متعارف مردم- می ‌خورد، نه هم در راه خدا است؛ هیچ، تشریفات محض، اسراف محض. می‌ فرماید این آنی است که ضرر می ‌رساند.

[ روایت از / شرح حدیث از امام خامنه ای در مقدمه درس خارج ، برداشت از سایت Khamenei.ir ]

تاریخ دقیق تولّد حضرت عبدالعظیم علیه السّلام در برخی از منابع به این شرح ذکر شده است: حضرت شاه عبدالعظیم که کنیه اش ابوالقاسم و ابوالفتح نیز بوده ، در روز پنج شنبه چهارم ماه ربیع الآخر و در برخی از منابع دیگر دیگر درچهارم ربیع الثانی سنه ۱۷۳ هجری قمری ، مطابق ۲۵ تیر ماه ۱۵۸ یزدگردی ، در زمان هارون الرشید در مدینه در خانه جدّش حضرت امام حسن مجتبی علیه السّلام متولّد شد.>br> ایشان طی مدت ۷۹ سال عمر با برکت خود، چهار امام بزرگوار را درک نمود: امام موسی کاظم، امام رضا، امام جواد و امام هادی علیهم‌السلام، و از سه امام آخر احادیث فراوانی روایت کرده است.
هدیه سیدالكریم علیه السّلام به آیت الله مرعشی
طلبه سیّدی ، پس از آنكه مقطعی از درسش را در نجف به پایان می برد به تهران می آید و مقدّمات ازدواج ایشان فراهم می گردد . دختری معرّفی می شود و به خواستگاری می روند ، مسائل مطابق سلیقه طرفین طی می شود . جز اینكه پدر دختر شرطی را برای داماد مطرح می كند ، تا پس از تحقّق آن دختر به خانه بخت برود . شرط پدر دختر تهیه این اقلام بود : یك جفت گوشواره ، ۴ عدد النگو ، ۲ عدد پیراهن ، ۲ قواره چادری و ۲ جفت كفش . اگر چه درخواست خانواده عروس چندان سخت و چشمگیر نبود ، لكن برای آن عالم بزرگوار تهیه همین قدر هم مقدور نبود .
ایشان ناامید از انجام شرط ، عازم قم می شود . امّا قبل از حركت به سمت قم به قصد زیارت حضرت عبدالعظیم علیه السّلام در شهرری توقّف می كند . آن عالم بزرگوار قبل از آنكه به حرم مشرّف شود ، دقایقی را در حیاط صحن و مقابل ایوان می ایستد . تمام حواسش به شرطی است كه از عهده انجام آن برنیامده است . در این لحظه كاملاً متوجّه آن حضرت می شود و مشكل را با آن وجود مقدّس در میان می گذارد . در حالتی دل شكسته زار زار می گرید و برای آنكه كسی متوّجه نشود عبایش را روی صورتش می گیرد
چند لحظه بعد ، كسی دست روی شانه اش می گذارد و آرام به گوشش می خواند : كه آقا ، بسته تان را بردارید تا خدای نكرده كسی آن را نبرد ! و ایشان ناراحت از اینكه او را از چنین حالی بیرون آورده اند ، مكثی می كند و بعد چشم می اندازد ، بسته ای جلوی پایش افتاده است ! ابتدا اعتنا نمی كند ، امّا ، بلافاصله طنین صدایی را كه لحظاتی قبل او را متوجّه این بسته كرده بود در ذهنش می نشیند . نگاه جستجو گرش كسی را نمی یابد . بسته را می گشاید . درون بسته این اشیاء به طور مرتّب چیده شده بود : ۲ جفت كفش زنانه ، ۲ قواره چادری ، ۲ عدد پیراهن ، ۴ عدد النگوی طلا و یك جفت گوشواره
« اين طلبه كسي نيست ، جز مرحوم آيت الله العظمي مرعشي نجفي از علماء فقيد و مراجع تقليد عظام كه پس از اين كرامت نيز «خادم افتخاري» آستان مقدّس حضرت عبدالعظيم عليه السّْلام شده و تا آخر عمر شريفشان اين مدال خادمي را به سينه داشتند و ايشان در سال ۱۳۶۹ دعوت حق را لبيك گفتند .»

بیست جمله‌ی برگزیده از حضرت آیت‌الله خامنه‌ای را درباره «حماسه نهم دی»????

✅ * فتنه‌ها را باید با روشنگری خاموش کرد. هر جا روشنگری باشد، فتنه‌انگیز دستش کوتاه میشود. ۱۳۷۸/۰۵/۰۸

✅ * دنیاطلبان برای اینکه به مقاصد خودشان برسند، در جامعه فتنه ایجاد میکنند؛ جنگها، تبلیغات دروغین، سیاست‌بازیهای ناجوانمردانه؛ اینها ناشی از همین دنیاطلبیهاست. ۱۳۸۷/۰۶/۲۹

✅ * در اوائل حوادث بعد از انتخابات ۸۸ اولین کاری که شد، تردیدافکنی در کار مسئولین رسمی کشور بود؛ در کار شورای نگهبان، در کار وزارت کشور. این تردیدافکنیها خیلی مضر است؛ دشمن این را میخواهد. ۱۳۸۸/۰۹/۰۴

✅ * در شرائط فتنه، کار دشوارتر است؛ تشخیص دشوارتر است. البته خدای متعال حجت را همیشه تمام میکند؛ هیچ وقت نمیگذارد مردم از خدای متعال طلبگار باشند و بگویند تو حجت را برای ما تمام نکردی، راهنما نفرستادی، ما از این جهت گمراه شدیم. ۱۳۸۸/۱۰/۱۹

✅ * فتنه معنایش این است که یک عده‌ای بیایند با ظاهرِ دوست و باطنِ دشمن وارد میدان شوند، فضا را غبارآلود کنند؛ در این فضای غبارآلود، دشمن صریح بتواند چهره‌ی خودش را پنهان کند، وارد میدان شود و ضربه بزند. ۱۳۸۸/۱۰/۲۹

✅ * وقتی در داخل محیط فتنه، کسانی با زبانشان صریحاً اسلام و شعارهای نظام جمهوری اسلامی را نفی میکنند، با عملشان هم جمهوریت و یک انتخابات را زیر سؤال میبرند، وقتی این پدیده در جامعه ظاهر شد، انتظار از خواص این است که مرزشان را مشخص کنند، موضعشان را مشخص کنند. ۱۳۸۸/۱۰/۲۹

✅ * مهمترین هدف از حوادث دوران فتنه‌ی بعد از انتخابات ۸۸ این بود که بین آحاد ملت شکاف بیندازند؛ سعیشان این بود. میخواستند بین آحاد مردم شکاف بیندازند، و نتوانستند. ۱۳۸۸/۱۱/۱۹

✅ * آن کسانی که در مقابل عظمت ملت ایران، در مقابل کار بزرگ ملت ایران در انتخابات ایستادند، آنها بخشی از ملت نیستند؛ افرادی هستند یا ضد انقلاب صریح، یا کسانی که بر اثر جهالت خود، بر اثر لجاجت خود، کار ضد انقلاب را میکنند؛ ربطی به توده‌ی مردم ندارند. ۱۳۸۸/۱۱/۱۹

✅ * شما دیدید فتنه‌ای به وجود آمد، کارهائی شد، تلاشهائی شد، آمریکا از فتنه‌گران دفاع کرد، انگلیس دفاع کرد، قدرتهای غربی، منافقین و سلطنت‌طلبها دفاع کردند؛ نتیجه چه شد؟ نتیجه این شد که در مقابل همه‌ی این اتحاد و اتفاق نامیمون، مردم عزیز ما، ملت بزرگ ما در روز نهم دی، در روز بیست و دوی بهمن، آنچنان عظمتی از خودشان نشان دادند که دنیا را خیره کرد. ۱۳۸۹/۰۳/۱۴

✅ * باید حواسمان را جمع کنیم، بفهمیم که: «من نام لم ینم عنه»؛ اگر ما اینجا خواب برویم، جبهه‌ی دشمن، پشت سنگر خودش معلوم نیست خواب رفته باشد؛ او بیدار است، علیه ما توطئه خواهد کرد. به نظر من، فتنه‌ی سال ۸۸ هم همین بود؛ برای ما یک زنگ بود، یک زنگ بیدارباش بود. ۱۳۸۹/۰۶/۲۵

✅ * گناه بزرگی که برخی از دست‌اندرکاران فتنه‌ها در کشور انجام میدهند، امیدوار کردن دشمن است؛ دشمن را امیدوار میکنند که میتواند منفذی در بین مردم، در بین عوامل گوناگون، در بین مسئولان نظام باز کند. ۱۳۸۹/۱۰/۰۸

✅ * مردم ما در مقابله‌ی با فتنه، خودشان به پا خاستند. نهم دی در سرتاسر کشور مشت محکمی به دهان فتنه‌گران زد. این کار را خود مردم کردند. این حرکت یک حرکت خودجوش بود؛ این خیلی معنا دارد؛ این نشانه‌ی این است که این مردم بیدارند، هشیارند. ۱۳۸۹/۱۰/۰۸

✅ * حادثه‌ی نهم دی یک حادثه‌ی عجیبی است؛ به خاطر دلبستگی مردم به نظام بود. اینها نشان دهنده‌ی اعتماد مردم است. متأسفانه میشنویم همین طور در اظهارات مصلحت‌جویانه، مکرر میگویند: آقا اعتمادِ از دست رفته‌ی مردم را برگردانید! کدام اعتمادِ از دست رفته؟! مردم به نظام اعتماد دارند، نظام را دوست دارند، از نظام دفاع میکنند. ۱۳۹۰/۰۵/۱۶

✅ * در فتنه‌ی ۸۸، دو روز بعد از حوادث عاشورا، قضیه‌ی عظیم نهم دی به راه افتاد. همان وقت بعضی از ناظران خارجی که از نزدیک دیده بودند، در مطبوعات غربی نوشتند و ما دیدیم، که گفته بودند آنچه در نهم دی در ایران پیش آمد، جز در تشییع جنازه‌ی امام، چنین اجتماعی، چنین شوری دیده نشده بود. این را مردم کردند. حضور مردم اینجوری است. ۱۳۹۰/۰۷/۲۰

✅ * یکی از خصوصیاتی که در حادثه‌ی ۹ دی هست، که باز آن را کاملاً به حوادث انقلاب نزدیک میکند، مسئله‌ی عاشوراست. یعنی در حوادث اول انقلاب هم محرّم پیش آمد و امام آن نکته‌ی عظیمِ عجیبِ تاریخی را بیان کردند: «ماهی که خون بر شمشیر پیروز است». ۱۳۹۰/۰۹/۲۱

✅ * ۹ دی یک نمونه‌ای بود از همان خصوصیتی که در خود انقلاب وجود داشت؛ یعنی مردم احساس وظیفه‌ی دینی کردند و دنبال این وظیفه، عمل صالحِ خودشان را انجام دادند. عمل صالح این بود که توی خیابان بیایند، نشان بدهند، بگویند مردم ایران اینند. ۱۳۹۰/۰۹/۲۱

احمقانه ترین توجیه و خطرناک ترین بهانه برای قانع کردن خود ،
این عبارات است :
“همه این جورند…”

براش ضرب المثل هم ساخته شده:
“خواهی نشوی رسوا، همرنگ جماعت شو”

مسیـح (ع) مبلغ مهربانی و محبت

خداوند در قرآن نکته خاصی را درباره اتباع عیسی بن مریم گوشزد می فرماید که این نکته خاص مربوط است به این آیه که فرموده: «و أنزلنا الحدید فیه بأس شدید و منافع للناس و لیعلم الله من ینصره و رسله بالغیب » و آهن را که در آن نیرویى شدید و منافعى براى مردم است پدید آوردیم، و تا خدا معلوم بدارد چه کسى در نهان، او و پیامبرانش را یارى مى کند (سوره حدید آیه 25 ) یعنی عملا انحرافی است از آن، چون این نکته می خواهد گوشزد شود عیسی را اختصاصا با حساب جدایی ذکر کرده است. اسمی از هیچ پیغمبری بعد از ابراهیم حتی موسی - با اینکه یک پیغمبر خیلی بزرگ است - نیامده، همین قدر آمده که «ثم قفینا على آثارهم برسلنا و قفینا بعیسى ابن مریم و آتیناه الإنجیل و جعلنا فی قلوب الذین اتبعوه رأفة و رحمة » آن گاه به دنبال آنان پیامبران خود را پى درپى آوردیم، و عیسى پسر مریم را از پى [آنها] فرستادیم و او را انجیل دادیم، و در دل هاى کسانى که از او پیروى کردند رأفت و رحمت نهادیم (سوره حدید آیه 27 )در مجمع البیان مى گوید: کلمه” تقفیه” که مصدر فعل” قفینا” است، به معناى این است که چیزى را به طور مستمر دنبال چیزى دیگر قرار دهى، و به همین جهت آخرهاى شعر را قافیه شعر مى گویند، چون همه شعرها به دنبال شعر اول و از نظر قیافه و وزن تابع آن هستند. و ضمیر در جمله” على آثارهم” به نوح و ابراهیم و سابقین از ذریه آن دو بزرگوار بر مى گردد، به دلیل اینکه بعد از نوح هیچ پیامبرى مبعوث نشد مگر آنکه از ذریه آن جناب بود، چون نسل بعد از نوح نسل خود آن جناب بود، به شهادت اینکه عیسى بن مریم با اینکه از ذریه ابراهیم (ع) است مع ذلک خداى تعالى در باره نوح (ع) فرموده: “و جعلنا ذریته هم الباقین » ذریه او را تنها باقى مانده قرار دادیم(سوره صافات، آیه 77) و باز فرموده: ” و من ذریته داود و سلیمان… و عیسى ؛ و از ذریه نوح داوود و سلیمان است… و یکى هم عیسى است (سوره انعام، آیه 85)، پس معلوم مى شود منظور از جمله” ثم قفینا على آثارهم برسلنا… ” در پى آوردن لاحقین از ذریه آن دو بزرگوار است بعد از آن دو، که سابقین ذریه آن دو بودند، و در جمله” على اثارهم” اشاره اى است به اینکه طریقه اى که بشر باید در پیش بگیرد یک طریقه است، که آیندگان باید آن را به دنبال گذشتگان پیش بگیرند. ” و قفینا بعیسى ابن مریم و آتیناه الإنجیل و جعلنا فی قلوب الذین اتبعوه رأفة و رحمة"- واژه” رأفت”- به طورى که گفته اند - با واژه رحمت مترادفند. ولى از بعضى دیگر نقل شده که میان آن دو فرق گذاشته و گفته اند: رأفت در مورد دفع شر، و رحمت در مورد جلب خیر استعمال مى شود.
و ظاهرا مراد از قرار دادن رأفت و رحمت در دلهاى پیروان عیسى (ع) این باشد که خدا آنان را موفق به رأفت و رحمت در بین خود کرده، در نتیجه بر پایه کمک به یکدیگر و مسالمت زندگى مى کردند، هم چنان که یاران پیامبر اسلام را نیز به این خصلت ستوده و فرموده: ” رحماء بینهم” (سوره فتح، آیه 29)بعضى هم گفته اند: مراد از قرار دادن رأفت و رحمت در دلهاى آنان این است که ایشان را امر بدان نموده، و تشویق در آن فرموده، و وعده ثواب در مقابل آن داده است. ” و رهبانیة ابتدعوها ما کتبناها علیهم"- کلمه” رهبانیت” از ماده” رهبت” به معناى خشیت و ترس است، و عرفا اطلاق بر ترک دنیا مى شود، به اینکه کسى رابطه خود را از مردم قطع کند و یکسره به عبادت خدا بپردازد، و انگیزه اش از این کار خشیت از خدا باشد. و کلمه” ابتداع” به معناى این است که انسان چیزى را جزو دین کند که جزو دین نباشد، سنت و عملى را باب کند که در هیچ دینى نبوده باشد، و جمله” ما کتبناها علیهم” در معناى پاسخ از سؤالى تقدیرى است. گویا کسى پرسیده: معناى بدعت گذارى آنان چیست؟ فرموده: اینکه چیزى را جزو دین کنند که ما بر آنان ننوشته ایم. و مرعناى آیه این است که: پیروان مسیح (ع) از پیش خود رهبانیتى بدعت نهادند که ما آن را براى آنان تشریع نکرده بودیم.

” إلا ابتغاء رضوان الله فما رعوها حق رعایتها"- این استثنا به اصطلاح استثنایى است منقطع، و معنایش با جمله قبل این است که ما آن رهبانیت را بر آنان واجب نکرده بودیم، لیکن خود آنان براى خوشنودى خدا و به دست آوردن رضوان او آن را بر خود واجب کردند، ولى آن طور که باید همان رهبانیت خود ساخته را حفظ نکردند، و از حدود آن تجاوز کردند. و در این گفتار اشاره اى است به اینکه آن رهبانیتى که یاران مسیح از پیش خود ساختند، هر چند خداى تعالى تشریعش نکرده بود، ولى مورد رضایت خداى تعالى بوده است. ” فآتینا الذین آمنوا منهم أجرهم و کثیر منهم فاسقون"- این آیه اشاره است به این که آنها مانند امت هاى رسولان سابق هستند، برخى مؤمنند و بر اساس ایمان خودشان ماجورند و بیشتر آنها فاسقند، و غلبه با فسق است. بعضی گفته اند رأفت و رحمت اصلا یک معنا دارد، همان است که ما در فارسی به آن ‘’مهربانی'’ و ‘’محبت'’ می گوییم. بعضی می گویند فی الجمله فرقی دارد، مهربانی ای که برای دفع شرور باشد ‘’رأفت'’ گفته می شود و مهربانی ای که برای جلب خیر باشد ‘’رحمت'’. به هر حال مقصود معلوم است. حضرت عیسای مسیح بیشتر مبلغ رأفت و رحمت بود. قرآن در عین اینکه می گوید همه پیغمبران یک راه را می رفتند و یک برنامه را اجرا می کردند، با کمال صراحت این مطلب را ذکر می کند که هر پیغمبری مأموریت خاصی داشت، به این معنا که شما می بینید یک پیغمبر تکیه او فقط روی حیف و میل های کسبی است، مثل شعیب، یک پیغمبر دیگر تمام تکیه اش روی این است که می خواهد به قومش حرکت و نیرو بدهد و سستی و تنبلی را از آنها بزداید، مثل موسی، و یک پیغمبر دیگر بر عکس می خواهد به مردم تلقین محبت و مهربانی کند، مثل عیسی. این چگونه است؟ در واقع برنامه ها اختلاف ندارد. هر کدام در زمانی مبعوث شده اند که باید آن انحراف زمان خودشان رااصلاح کنند. این مثل این است که ما دو طبیب داشته باشیم، هر دو در یک حد متخصص. این دو را می فرستیم به دو ده برای بهداشت آنجا، ولی در این دو ده دو بیماری وجود دارد، در این ده یک بیماری وجود دارد، در آن ده بیماری دیگر. قهرا این طبیب که در دهش بیماری مالاریا وجود دارد و آن دیگری که در دهش بیماری تیفوس وجود دارد، هر یک باید بیماری ده خودش را معالجه کند. ولی این معنایش این نیست که اینها دو برنامه دارند. برنامه این با برنامه آن یکی است ولی مریضها با هم اختلاف دارند. عیسای مسیح در زمانی مبعوث شده که بیماری قومش بیماری ای بود که او باید مردم را بیشتر به رأفت و رحمت و مهربانی دعوت می کرد یعنی کسری در میان مردم این بود و قهرا عیسی هم همین اثر را گرفت یعنی در میان امت و ملت خودش تا حد زیادی (این امر را ترویج کرد). قرآن تصدیق و اعتراف می کند که این محبت به وسیله عیسای مسیح در میان امت مسیح پخش شد و همیشه مسیحیها را به این صفت بر یهودیها ترجیح می دهد.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای در دیدار مسئولان نظام، میهمانان سی‌امین کنفرانس وحدت اسلامی، سفرای کشورهای اسلامی و قشرهای مختلف مردم ضمن تبریک میلاد مسعود حضرت ختمی مرتبت محمد بن عبدالله(ص) و ولادت با سعادت امام جعفر صادق(ع) به اهمیت وجود مقدس پیامبر اسلام پرداخته و فرمودند وجود ایشان به حدی است که پروردگار کریم در قرآن مجید به خاطر دادن این نعمت بی بدیل، بر بشریت منت می‌گذارد. حضرت آیت‌الله خامنه‌ای با استناد به تعبیر قرآنی «رحمةً ‌للعالمین»، تعالیم پیامبر اعظم را راهی برای نجات همه بشریت خواندند و افزودند: دشمنان بشریت و صاحبان زر و زور با این تعالیم سعادت‌بخش مخالفند و به همین علت خداوند به پیامبر(ص) دستور می دهد ضمن خودداری از پیروی و سازش با کفار و منافقین، با آنان جهاد کن و بر آنان سخت بگیر.

ایشان در ادامه تأکید کردند: امروز دو اراده در منطقه در تعارض با یکدیگر قرار گرفته است، «اراده وحدت» و «اراده تفرقه»، در این اوضاع حساس، «تکیه بر قرآن و تعالیم الهی پیامبر اعظم(ص)»، به‌عنوان داروی وحدت‌بخش، راه حل محنتهای دنیای اسلام است.

رهبر انقلاب اسلامی با اشاره به رویارویی اراده شیطانی تفرقه با اراده عزت‌بخش وحدت متذکر شدند: سیاست قدیمی انگلیسی ها مبنی بر تفرقه بینداز و آقایی کن، در دستور کار جدی دشمنان اسلام قرار دارد.

ایشان با یادآوری تلاش روزافزون استکبار و استعمار برای تفرقه و تضعیف مسلمانان افزودند: دنیای اسلام امروز دچار گرفتاری‌ها و رنج های فراوانی است که «اتحاد، هم افزایی، تعاون و عبور از اختلافات مذهبی و فکری در زیر سایه مشترکات فراوان اسلامی»، راه حل این مشکلات و مصائب است.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، سیاستها و اقدامات انگلیسی‌ها در دو قرن اخیر را به عنوان منبع شر و نکبت برای ملتهای منطقه مورد اشاره قرار دادند و یادآوری کردند: در روزهای اخیر انگلیسی‌ها در نهایت بی‌شرمی، ایران مظلوم و عزیز را تهدید منطقه نامیده اند اما همه می دانند که برخلاف این اتهامات، این انگلیسی‌ها هستند که همیشه منشأ و منبع تهدید و فساد و خطر و نکبت بوده‌اند.

رهبر انقلاب اسلامی، افزایش فعالیتهای ضد اسلامی مستکبران بعد از پیروزی انقلاب اسلامی را نشانه ترس آنها از استقرار و استمرار یک نظام اسلامی قدرتمند، پیشرو و الگو دانستند و افزودند: دشمنان حتی اگر ادعای نرمش، و ظاهری آراسته هم داشته باشند، در باطن به تمام معنا، وحشی و خشن هستند و ملتها باید برای مواجهه با این دشمنان بی اخلاق، بی دین و بی‌انصاف آماده باشند.

حضرت آیت‌الله خامنه‌ای، «اتحاد» را مهمترین آمادگی مورد نیاز دنیای اسلام برشمردند و افزودند: همه فرَق اسلامی چه شیعه و چه سنّی، از ایجاد اختلاف حذر کنند و وجود نازنین پیامبر(ص)، قرآن مجید و کعبه شریف را محور وحدت و همبستگی قرار دهند.

ایشان در پایان سخنانشان خطاب به ملت عزیز و امتحان‌داده ایران فرمودند: «تداوم راه پرافتخار امام و انقلاب»، «ایستادگی در مقابل دشمنان» و «دفاع بدون ملاحظه از حق و حقیقت»، بی‌تردید عزت و سعادت دنیا و آخرت را به ارمغان خواهد آورد.

واحد پژوهش به مناسبت هفته پژوهش وبه منظور  آشنا نمودن طلاب  با پژوهش واهداف آن اقدام به برگزاری مسابقه خلاصه نویسی از کتاب “سرمه ی اندیشه “(آنچه یک پژوهشگر باید بداند)،معاونت پژوهش مرکز مدیریت خواهران نمود.