فقر معنایش این نیست که پول نداشته باشی. اگر میلیاردها تومان پول داشته باشی و هنگام ظهر دو سیر نان به تو نرسد فریادت بلند است و این معنای فقر است. سر تا پای این موجود، فقیر است؛ هم فقر علمی، هم فقر حیاتی، هم فقر آرامشی. گمان نکیند که جایی خبری هست، خبر فقط در دستگاه خداست. تمام نعمتهای ظاهری و باطنی از آن خداست. باید در این معنا تفکر کنید تا موفق شوید و درک کنید که همه از خدای تعالی است؛ نعمتهای ظاهری و باطنی، و خودت سرتا پا فقری. اشتباه نشود انسان فقیر الی الله است و فقر به خدا دارد، نه فقر به بندگان خدا: « طَلَبُ الحاجَه‌ِ مِن‌َ المُحتاج‌ِ سَفَه‌ٌ.» اگر پیش بندگان خدا اظهار حاجت کردی؟ معنایش این است که سفیه هستی. او هم از سر تواست و به غنای حق تعالی غنی می شود. انسان نباید به غیر خدا وابستگی فردی داشته باشد.
[ شهره آفاق ، آیت الله بهاء الدینی ، نشر هنارس ،1390 ، ص44 ]
آخرین نظرات